Μετά την επικράτηση του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία και την αναμενόμενη, επίσης, επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις 25 Ιουνίου, όλα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στις παραμονές ενός νέου ελληνοτουρκικού διαλόγου. Και είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη ο πρόεδρος της ΝΔ δήλωσε ότι εφόσον επανεκλεγεί θα επιδιώξει να συναντήσει τον τούρκο πρόεδρο στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 11 και 12 Ιουλίου, όπου κύριο θέμα συζήτησης θα είναι η άρση του τουρκικού βέτο στην ένταξη της Σουηδίας, με αντάλλαγμα τη χορήγηση στην Αγκυρα των αμερικανικών F-16, καθώς μάλιστα φαίνεται να κάμπτεται η γνωστή άρνηση Ερντογάν. Πράγμα που ίσως σημαίνει ότι στη συνέχεια μπορεί να υπάρξει ενδεχομένως και μια αντίστοιχη στροφή προς την Ελλάδα. Γεγονός που θα πιστοποιηθεί ή όχι στη διμερή συνάντηση του Βίλνιους. Τη στιγμή που στο Αγαίο συνεχίζεται η γνωστή «νηνεμία» που ακολούθησε τη «διπλωματία των σεισμών».
Είναι μάλιστα θετικό ότι ακόμη και η μεγάλη ετήσια τουρκική αεροναυτική άσκηση που διεξάγεται στο Αιγαίο κάθε χρόνο τον Ιούνιο εφέτος ματαιώθηκε και η ελπίδα είναι ότι τελικά θα διατηρηθεί το γνωστό μορατόριουμ Παπούλια – Γιλμάζ ολόκληρο το καλοκαίρι. Ενώ δεν στερείται σημασίας ότι τελικά ο Ερντογάν απέφυγε να επισκεφθεί την Αγία Σοφία (όπως αρχικά είχε την πρόθεση) για να εορτάσει τη νίκη του. Ολα αυτά σημαίνουν ότι η επικείμενη συνάντηση με τον έλληνα πρωθυπουργό θα διεξαχθεί μέσα σε ένα κλίμα σπάνιας ηρεμίας. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι έχουν αλλάξει οι γνωστές τουρκικές μονομερείς διεκδικήσεις. Και να δούμε ποια οδός θα επιλεγεί τώρα για την πολυπόθητη συννενόηση, όταν όλες οι προσπάθειες, εδώ και δεκαετίες, δεν έχουν αποδώσει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Και οι μεν Τούρκοι είναι αυτοί που είναι, αλλά αυτό που κυρίως προέχει τώρα είναι να τα βρούμε πρωτίστως μεταξύ μας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
