Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για τις πραγματικές μεταγραφικές ανάγκες του Άρη μέσα από την αξιολόγηση των καλοκαιρινών κινήσεων, όπου φαίνεται ότι χρειάζεται να ενισχύσει την οπισθοφυλακή και λιγότερο τη βιτρίνα.
Αν η μεταγραφική λίστα καταρτιστεί βάσει των αναγκών αλλά και των χειρότερων (πιθανών) σεναρίων, μπορεί να καταλήξει κανείς στο ακραίο συμπέρασμα της προσθήκης 7-8 παικτών. Θαρρώ όμως ότι ο Άρης δεν έχει λόγους να φτιάξει κάτι από την αρχή, ενόψει των μεταγραφών του Γενάρη, έχει μεγαλύτερη ανάγκη (μάξιμουμ) τριών κινήσεων οι οποίες θα του δώσουν στοιχεία παιχνιδιού τα οποία δεν τα διαθέτει. Αυτή η συζήτηση μπορεί να γίνει παραλλήλως της αξιολόγησης των παικτών που αποκτήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, των πραγματικών αντοχών των ποδοσφαιριστών που έχουν τουλάχιστον ενάμισι χρόνο στις πλάτες, αλλά και των συμβολαίων που λήγουν σε περίπου έξι μήνες.
Για παράδειγμα, παρά την αναγνωρισμένη δυστοκία με την οποία παλεύει από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου, μόνο ένας αφελής θα ακύρωνε ένα στοίχημα άνω των έξι εκατομμυρίων ευρώ βάσει των στοιχείων που έχει στα χέρια του από τους πρώτους τέσσερις μήνες. Ανέκαθεν ήμουν της άποψης ότι τα βιογραφικά των ποδοσφαιριστών είναι ο καθρέπτης τους και σπανίως παρουσιάζουν κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη έχει καταγραφεί. Στην περίπτωση του Αμπουμπακάρ Καμαρά, η πιο παραγωγική χρονιά της χρονιάς του ήταν προ πενταετίας στη Ligue 2 όπου σημείωσε 11 γκολ. Κατ’ επέκταση, αποδεικνύεται ότι ήταν τουλάχιστον ουτοπική η αίσθηση ότι ο 26χρονος θα έλυνε ένα διαχρονικό πρόβλημα. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ένα στοίχημα με ορίζοντα τετραετίας θα ακυρωθεί έπειτα από τέσσερις μήνες.
Αυτό που πραγματικά χρειάζεται ο Άρης είναι ένα συμπλήρωμα και αγωνιστικό σχέδιο αντίστοιχο με αυτό που υπήρχε στον Ολυμπιακό με τη συνύπαρξη των Ελ Αραμπί-Χασάν. Ο δεύτερος είχε συμβιβαστεί με τον ρόλο του δεύτερου φορ ή ακόμη με τα 20λεπτά συμμετοχής που έπαιρνε στην πλάτη του Μαροκινού επιθετικού. Τη σεζόν 2020-21 και σε περίπου 1500 αγωνιστικά λεπτά σημείωσε 15 γκολ εκ των οποίων τα περισσότερα ήταν βάλσαμο για την ομάδα του. Κάτι αντίστοιχο χρειάζεται ο Άρης διότι η αλλαγή ρόλου του Καμαρά δεν θα στοιχειοθετήσει σοφή επιλογή.
Η ανάγκη γεννήθηκε από τους υπάρχοντες
Αυτό το δεδομένο εμπεριέχει ένα ερωτηματικό και σχετίζεται με την περίπτωση του Μοχανάντ Άλι καθώς τραυματίστηκε σοβαρά, δίχως να προλάβουμε να βγάλουμε συμπέρασμα για το αν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον ρόλο. Ο Κριστιάν Λόπεθ είναι φιλότιμος, μάλλον είναι ο επιθετικός (πίσω από τον Καμαρά) που είναι περισσότερο εντός κλίματος, παραμένει όμως σε διαδικασία εύρεσης αγωνιστικού ρυθμού έπειτα από τη σοβαρή επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε. Υπάρχει επίσης ο μισός χρόνος της σεζόν 2020-21 όπου περιορίστηκε στη μία τελική προσπάθεια. Βέβαια από το 2014 έως και το 2018 μέτρησε διαδοχικές σεζόν με διψήφιο αριθμό τερμάτων αλλά σε όλες τις ομάδες είχε θέση βασικού σέντερ φορ. Ο Δημήτρης Μάνος δεν μπορεί να υπηρετήσει αυτόν τον ρόλο, ενώ ο Κώστας Μήτρογλου είναι ξένο σώμα.
Πρέπει να πάρει 10αρι;
Ρίχνοντας μια ματιά στο ρόστερ του Άρη, υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν σ’ αυτή τη θέση, κανείς όμως δεν υπηρετεί με συνέπεια τον ρόλο. Το πρώτο μισό της σεζόν ήταν εφιαλτικό για τον Φακούντο Μπερτόγλιο καθώς έχασε τα μισά παιχνίδια (είτε λόγω τραυματισμού, είτε τιμωρίας) και κυρίως δεν ξεκλείδωνε τις άμυνες όπως έκανε στη διάρκεια της περσινής χρονιάς. Ο Άρης λειτούργησε καλύτερα με τον Μπαντού Ντιαγέ, όσες φορές χρησιμοποιήθηκε σε παιχνίδια όπου η κατοχή μπάλας ήταν χαμηλότερη του 45%. Ο Μπρούνο Γκάμα δεν έχει την ταχύτητα για να ανταποκριθεί ενώ ο Ματέο Γκαρσία κάνει καλύτερη χρονιά, παραμένει όμως ασταθής. Ακόμη κι αν οριστικοποιηθεί η απόκτηση του Σάντε Σίλβα, ο Πορτογάλος δεν ήταν ποτέ επιτελικός μέσος. Άρα, ανάγκη υπάρχει, το ερώτημα είναι αν θα συμπεριληφθεί στη λίστα των προτεραιοτήτων γιατί…
Προτεραιότητα είναι ο στόπερ
Στον πρόσφατο αγώνα του Κυπέλλου με τον ΟΦΗ, ο Γιοχάν Μπεναλουάν αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε εγχώρια διοργάνωση καθώς είχε μείνει στα δύο παιχνίδια με την Αστάνα. Ο Γιώργος Δεληζήσης χρησιμοποιήθηκε κατ’ ανάγκη σε τρία παιχνίδια και είναι εμφανέστατο ότι έχει υποχωρήσει από τη λίστα των προτιμήσεων του Άκη Μάντζιου. Στην πραγματικότητα, από το ξεκίνημα της σεζόν ο Άρης παίζει με τις δύο πιο πετυχημένες μεταγραφές (έως τώρα) του καλοκαιριού. Φαμπιάνο και Μπράμπετς είναι βασικοί και αναντικατάστατοι. Ο πρώτος πορεύεται με την ευπάθεια στους προσαγωγούς (σ. σ. την απέκτησε στην εποχή που χρησιμοποιούταν στη θέση του δεξιού μπακ) και ο δεύτερος δείχνει πολύ καλύτερος όταν έχει δίπλα του τον Βραζιλιάνο. Όσες φορές δεν τον είχε, αντιμετώπισε δυσκολία στη διαχείριση των φάσεων. Μόνο που η χρονιά δεν βγαίνει με δύο στόπερ, χρειάζεται ένας ακόμη με την προοπτική να λειτουργήσει υποστηρικτικά και να διώξει το καθημερινό άγχος για την κατάσταση του Φαμπιάνο.
Χρειάζεται παίκτης στα άκρα;
Πριν από περίπου έναν μήνα, η αγωνιστική ανετοιμότητα του Χουάν Ιτούρμπε σε συνδυασμό με την παραδοχή ενός μεγάλου λάθους στην περίπτωση του Ιζέτ Χαΐροβιτς, έδειχναν ότι η ενίσχυση στα επιθετικά άκρα ήταν αναγκαία. Οι εμφανίσεις του Παραγουανού αποτέλεσαν την ευχάριστη έκπληξη του Δεκέμβρη διότι ανταποκρίθηκε σε απόλυτο βαθμό στις απαιτήσεις του προπονητή, κυρίως όμως έδειξε την πρόθεση εμπλουτισμού του παιχνιδιού του. Δεν ήταν ο παίκτης ο οποίος… έστηνε περίπτερο στο κέντρο του γηπέδου περιμένοντας την μπαλιά για να φύγει στο transition. Δεν έδειξε ωχαδερφισμό αλλά συναδελφική αλληλεγγύη στον δεξιό οπισθοφύλακα. Ειδικά στον αγώνα του Κυπέλλου με τον ΟΦΗ, ούτε ο Άκης Μάντζιος δεν πίστευε στα μάτια του. Συνεπώς, ο διαφαινόμενος ερχομός του Σάντε Σίλβα θα αυξήσει τις επιλογές αλλά δεν αποτελεί προτεραιότητα κι εφόσον επιστρέψει, θα πρέπει να ξέρει ότι θα έχει υποστηρικτικό ρόλο.
Στη μοναδική γραμμή στην οποία ο Άρης σίγουρα δεν χρειάζεται ενισχυτική κίνηση είναι αυτή του άξονα γιατί είναι πληρέστατος με τους Ντιαγέ, Τζέγκο, Λούκας Σάσα και τον Χαβιέρ Ματίγια ο οποίος πλέον έχει συμβιβαστεί με τον ρόλο του. Ο Βραζιλιάνος Ντένις ήρθε για να αντικαταστήσει τον Χουλιάν Κουέστα κάτω από την εστία, μέχρι στιγμής όμως δεν έχει αποδείξει ότι είναι καλύτερός του. Αν δηλαδή ο Άρης παίζει με τον κανόνα των πιθανοτήτων για τα λάθη που συνηθίζει να κάνει ο Ισπανός τερματοφύλακας, ο Ντένις κάνει περισσότερα. Στην αριστερή πτέρυγα, ο Λούμορ θα κριθεί στην εξέλιξη της σεζόν. Ανθρώπινα, ο Γκανέζος έζησε ό,τι χειρότερο μπορεί να αντιμετωπίσει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος με την απώλεια του παιδιού του, υπέστη και σοβαρό τραυματισμό οπότε θα είναι άδικη η οποιαδήποτε κρίση από τη μέχρι στιγμής παρουσία του γιατί σίγουρα θα είναι αρνητική.
Ρόλο θα παίξουν και οι ανανεώσεις συμβολαίων
Πλην της επέκτασης της συνεργασίας με τον Ντάνιελ Μαντσίνι, ο Άρης δεν βρήκε σημείο επαφής με τους ποδοσφαιριστές στους οποίους κατέθεσε προτάσεις για την ανανέωση των συμβολαίων τους. Φακούντο Μπερτόγλιο και Ντάνιελ Σούντγκρεν ζήτησαν (σχεδόν) διπλάσια χρήματα σε σχέση με τα τωρινά συμβόλαιά τους. Αν δεν ρίξουν τις απαιτήσεις τους – αυτό θα εξαρτηθεί και από τη ζήτηση που θα έχουν στην αγορά – είναι τουλάχιστον απίθανο να βρουν αυτά τα χρήματα στον Άρη. Σε αυτό το ενδεχόμενο, ο Άρης θα επενδύσει στον επαγγελματισμό τους και στο γεγονός ότι αμφότεροι εκτόξευσαν την αξία τους στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο μέσω της ομάδας. Εν τέλει, η αίσθηση που επικρατεί για τους δύο – αλλά και για τον Τζέιμς Τζέγκο – είναι ότι οι τελικές επαφές θα γίνουν την άνοιξη, έχω όμως την αίσθηση ότι η πορεία αυτών των υποθέσεων θα φανεί από τα μέσα του Γενάρη.
