Τώρα που πλησιάζει η επέτειος της αιματοβαμμένης 7ης Οκτωβρίου 2023, τότε που η Χαμάς επιτέθηκε σε άμαχους στο Ισραήλ, θέλω να ελπίζω πως όσοι Παλαιστίνιοι διατηρούν τα λογικά τους θα μουντζώνουν τους ηλίθιους και τους φανατικούς που είχαν αυτήν την καταστροφική ιδέα.
Καταστροφική πρώτα για τους ίδιους. Δώδεκα μήνες δεν έχουν σηκώσει κεφάλι.
Η Γάζα έγινε οικόπεδο. Η Χαμάς εξαρθρώθηκε ή ενταφιάστηκε στα τούνελ της. Το Ιράν απειλούσε με ανύπαρκτα αντίποινα. Τώρα το Ισραήλ κάνει ρεντίκολο τη Χεζμπολάχ που κι αυτή φοβέριζε την Αρτα.
Αλλά η πολυπόθητη γενική ανάφλεξη δεν προέκυψε. Η τρομοκρατική έξαρση στον δυτικό κόσμο δεν εκδηλώθηκε. Ενώ δεν είδα και πολλούς να σπεύδουν στο πλευρό των Παλαιστινίων, ούτε καν τα μουσουλμανικά κράτη.
Στο διάστημα αυτό σκοτώθηκαν αρχηγοί, επιτελείς, διοικητές, στρατιωτικοί διοικητές και αναρίθμητοι «στρατιώτες του Ισλάμ», μαζί δυστυχώς με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν είχαν συμμετοχή στα σχέδιά τους.
Τις τελευταίες μέρες έσκαγαν στα χέρια της Χεζμπολάχ οι βομβητές, τα κινητά, τα τάμπλετ, τα γουόκι-τόκι κι ό,τι άλλο μπορούσε να χρησιμοποιείται στο σύστημα επικοινωνίας τους.
Μια ολόκληρη ιεραρχία εξαρθρώθηκε εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς.
Δεν ξέρω λοιπόν αν οι άγιοι αυτοί άνθρωποι είχαν σχεδιάσει τέτοιο πατατράκ αλλά βρίσκω πιθανότερο να έπεσαν εντελώς έξω στους αρχικούς υπολογισμούς τους.
Και τώρα το πληρώνουν. Ακριβά.
Ο γ.γ. του ΟΗΕ Α. Γκουτέρες δήλωσε βεβαίως ότι «καταδικάζουμε όλες τις τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς, όπως και τις απαγωγές ομήρων» αλλά «τίποτα δεν δικαιολογεί τη συλλογική τιμωρία του παλαιστινιακού πληθυσμού» (17/9).
Προφανώς έχει δίκιο. Μόνο που δυστυχώς ο πόλεμος χωρίς θύματα δεν έχει εφευρεθεί ακόμη. Και οι Ισραηλινοί δεν θα κάτσουν άπραγοι να τους σφάζουν οι Χαμασίτες κι οι Χεζμπολάδες.
Ο παππούς μου, που ήταν ένας απλός άνθρωπος, μου έλεγε πάντα τη σοφή συμβουλή «ποτέ μην ανοίγεις έναν καβγά, αν δεν ξέρεις πώς θα τον τελειώσεις».
Είναι προφανές πως οι εμπνευστές της τρομοκρατικής επιχείρησης δεν είχαν ιδέα τι θα ακολουθήσει μετά τις 7 Οκτωβρίου. Κι ότι τώρα εξακολουθούν να μην έχουν ιδέα πώς να τελειώσουν έναν πόλεμο που τους έχει διαλύσει. Τους ίδιους αλλά και ολόκληρη την περιοχή.
Ο φόρος του αίματος λοιπόν είναι βαρύς. Αλλά και το μάθημα μεγάλο.
Μακάρι να οδηγήσει στην εκτόνωση και την ασφάλεια όλων των εμπλεκομένων. Δεν είμαι βέβαιος. Ούτε καν αισιόδοξος.
Και γι’ αυτό άλλη μια φορά σκέφτηκα πόσο δίκιο είχε τελικά ο παππούς μου.
