Ο χωρισμός σηματοδοτεί τη διακοπή της συζυγίας, παύουν δύο άνθρωποι ουσιαστικά και τυπικά να είναι σύζυγοι. Γονείς δεν παύουν ποτέ να είναι.
Όταν ένα ζευγάρι αποφασίζει να χωρίσει έχει να αντιμετωπίσει μια επιπλέον πρόκληση αν έχει παιδιά.Ωστόσο όπως ο γάμος είναι απόφαση των δύο συντρόφων, ομοίως και η διάλυσή του παραμένει αποκλειστικά δική τους επιλογή κι ευθύνη.
Επόμενο βήμα είναι η ανακοίνωση του διαζυγίου. Οι γονείς θα ήταν καλό να ανακοινώσουν από κοινού το διαζύγιο στο παιδί ή στα παιδιά τους σε κάποιο οικείο περιβάλλον.
Σε περίπτωση που οι δύο γονείς δεν είναι σε θέση να το ανακοινώσουν από κοινού, θα πρέπει τουλάχιστον να έχουν συμφωνήσει στον τρόπο και στο περιεχόμενο της ανακοίνωσης και η συμφωνία αυτή θα πρέπει να τηρηθεί χωρίς παρεκκλίσεις.
Άλλα βασικά στοιχεία κατά την ανακοίνωση της απόφασης διαζυγίου είναι τα ακόλουθα:
Κρατάμε το παιδί ή τα παιδιά μακριά από τις διαφορές μας ως σύζυγοι
Δεν το/τα βάζουμε να επιλέξουν στρατόπεδο
Δεν κάνουμε απλά βαρυσήμαντες ανακοινώσεις, αλλά μιλάμε με το παιδί ή τα παιδιά σε επίπεδο ανάλογο με την ηλικία του/τους και είμαστε προετοιμασμένοι για τις ερωτήσεις που θα τεθούν (σε αυτό το σημείο είναι βασικό να υπάρχει η υποστήριξη ή συμβουλευτική του γονιού από κάποιον ειδικό).
Επισημαίνουμε στα παιδιά ότι δεν ευθύνονται για το διαζύγιο.
Τονίζουμε ότι δεν αλλάζει η αγάπη προς το παιδί ή τα παιδιά.
Τα παιδιά, ενδέχεται, να εμφανίσουν διαταραχές ύπνου, κρίσεις πανικού, άγχος, ευερεθιστότητα, επιθετικότητα, κατάθλιψη.
Ο γονιός οφείλει να παρέχει στο παιδί ένα κλίμα ασφάλειας, εμπιστοσύνης, αγάπης και εκτίμησης.
Χρειάζεται να συζητάει με το παιδί του όσο γίνεται περισσότερο για το πως βιώνει το παιδί αυτό και να μην φοβάται ή να αποφεύγει να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που πιθανόν θα θέσει.
Μερικά παιδιά μπορεί να νιώσουν ενοχές ότι αυτά φταίνε για το διαζύγιο των γονιών τους και πως αν ήταν καλύτερα παιδιά ή τους αγαπούσαν οι γονείς περισσότερο δεν θα χωρίζανε.
Το παιδί δικαιούται να ρωτήσει οτιδήποτε θέλει που θα το κάνει να νοιώσει πιο ασφαλή.
Επίσης, ο γονιός χρειάζεται να ενθαρρύνει το παιδί να εκφράσει όλα του τα συναισθήματα παρόλο που θα τον δυσκολέψουν. Το παιδί έχει κάθε δικαίωμα να θυμώσει πολύ με τους γονείς και με το διαζύγιο και να νοιώσει ανασφάλεια και φόβο για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Ο γονιός έχει να φροντίσει τον εαυτό του, να βρει τρόπο να χαρεί την ζωή ώστε να επιτρέψει στο παιδί να αυτονομηθεί πιο μετά.
Το διαζύγιο είναι επίπονο για όλους αλλά αλίμονο αν δεν επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να θρηνήσουμε και να πονέσουμε.
Το διαζύγιο να μην γίνει αφορμή για κλείσιμο, για εκδίκηση αλλά ας γίνει αφορμή να υπερασπιστούμε την ζωή, την αγάπη και την δημιουργία.
