Στον απόηχο της επίθεσης στην Κριμαία, μερίδα των αναλυτών υποστηρίζει ότι ο πόλεμος εισέρχεται σε μια νέα φάση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ουκρανία θα εξαπολύσει συνεχείς βομβαρδισμούς της Κριμαίας ή ότι επίκειται προσπάθεια ανακατάληψης της χερσονήσου- παρά τη δήλωση του Κιέβου ότι ο πόλεμος ξεκίνησε με την Κριμαία και πρέπει να τελειώσει με την Κριμαία και την απελευθέρωσή της- , αλλά ότι το επίκεντρο αυτής της σύγκρουσης μετατοπίζεται προς τα νότια.
Στο μεταξύ, νωρίτερα αυτό το μήνα, ο ειδικός στη ρωσική πολιτική και πολιτική Μαρκ Γκαλεότι, είχε προειδοποιήσει ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν- και όχι ο πόλεμος- εισέρχεται στην πιο επικίνδυνή του φάση. Αυτή η φάση του Πούτιν κατά τον Γκαλεότι αποκλείει κάθε πολιτική διευθέτηση του πολέμου γιατί ο Ρώσος πρόεδρος τα παίζει όλα για όλα για μια θέση στο πάνθεον των ηρώων της Μόσχας. Γι αυτό και για τον ίδιο δεν ευσταθούν οι αναλύσεις που θέλουν να είναι σε εξέλιξη ένα υπόγειο παιχνιδι διαδοχής.
Την ίδια ώρα, σχολιάζοντας την αναφορά ενός Ρώσου στρατιώτη για τις εξελίξεις στα μέτωπα, ο απόστρατος στρατηγός και συγγραφέας, Μικ Ράιαν συνοψίζει τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιούνται οι μάχες στο πεδίο:
Ο πιο θανατηφόρος παράγοντας στο πεδίο της μάχης παραμένει ο άνθρωπος. Όμως, το πιο θανατηφόρο και αποτελεσματικό οπλικό σύστημα στο έδαφος της Ουκρανίας είναι το πυροβολικό. Η μείωση του αριθμού και της χρήσης του, που παρατηρείται από τον Ψυχρό Πόλεμο, «πρέπει να διορθωθεί από τους δυτικούς στρατούς». Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η βιομηχανική βάση για την παραγωγή όπλων και πυρομαχικών έχει μειωθεί. «Αυτό θα πρέπει να διορθωθεί γρήγορα». Ο χρόνος που μεσολαβεί από την ανίχνευση μέχρι το πλήγμα έχει μειωθεί- και στις δύο πλευρές- σε σύγκριση με προηγούμενες συγκρούσεις. Σύμφωνα με αναφορές, ο χρόνος αυτός κυμαίνεται μεταξύ 3-5 λεπτών, ή και σε μικρότερο διάστημα μερικές φορές. Ο λόγος είναι η καλύτερη σύνδεση των δικτύων αισθητήρων (τα οποία περιλαμβάνουν UAV). Αυτό σημαίνει ότι τα τεχνάσματα και το καμουφλάζ παραμένουν ζωτικής σημασίας στις χερσαίες δυνάμεις. Ταυτόχρονα, η κινητικότητα στο πεδίο της μάχης είναι πιο σημαντική από ποτέ. Στατικές θέσεις διοίκησης, ρυμουλκούμενο πυροβολικό και αποθέματα υλικοτεχνικής υποστήριξης που δεν είναι «σε τροχούς» είναι πλέον πιο ευάλωτα από ποτέ. Έχει αλλάξει η φιλοσοφία της διοίκησης, και είναι πιο κοντά στην προσέγγιση της αποκεντρωτικής τάσης γνωστής ως τακτική της «διοίκησης της αποστολής» (Mission Command) : η ανάγκη επιδίωξης, ενσωμάτωσης και ενθάρρυνσης της διοίκησης με βάση την αποστολή. Επειδή βασίζεται στην πρόθεση, επιτρέπει την ευελιξία και την ταχεία προσαρμογή σε τακτικά γεγονότα χωρίς να χρειάζεται συνεχώς επικοινωνία με τα υψηλότερα επίπεδα εντολών. Αυτό είναι σημαντικό για την επιβίωση μιας χερσαίας δύναμης σε μια εποχή μειωμένων χρόνων ”από την ανίχνευσης έως την καταστροφής”. Είναι ζωτικής σημασίας αν θέλουμε διοικητές που μπορούν να αναγνωρίσουν τις ευκαιρίες και να τις εκμεταλλευτούν στο πεδίο της μάχης. Το Mission Command παρέχει πρόθεση, καθώς και κατευθυντήριες γραμμές για την εκμετάλλευση ευκαιριών. Αν γίνει καλά (που γίνεται σπάνια), είναι πολύ ισχυρό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Mission Command παραμένει μια θεμελιώδης φιλοσοφία διοίκησης για την εκπαίδευση των δυτικών αξιωματικών και υπαξιωματικών. Απαιτεί όμως την εδραίωση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, εμπειρίας καθώς και καλής διδασκαλίας, διαδικασιών, πειθαρχίας και εκπαίδευσης στο πεδίο της μάχης.
