Τότε στην παγωμένη Νορβηγία, που δεν ένιωθε τα πόδια του και τα χέρια του από το κρύο:”Στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Ρόζενμποργκ είχε τόσο κρύο που δεν μπορούσα να νιώσω τα πόδια μου και τα χέρια μου. Για την ακρίβεια, στην προθέρμανση έπρεπε να μιλήσω σε έναν συμπαίκτη μου, να με βοηθήσει να δέσω τα κορδόνια μου, γιατί δεν μπορούσα να λυγίσω τα δάχτυλά μου για να το κάνω”.
Ο Οφορίκουε μπήκε στα τελευταία 15 λεπτά και σκόραρε για τους “ερυθρόλευκους”, οι οποίοι σε εκείνο το σημείο έχαναν με 4-0. “Ήμουν σίγουρος ότι θα σκοράρω και το είχα πει στον προπονητή” ανέφερε ο Αφρικανός και πρόσθεσε πως το διάστημα που ακολούθησε ήταν ο δεύτερος πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα.
Θυμήθηκε τους τραυματισμούς που τον επηρέασαν πολύ αλλά και τις οδηγίες του Ολυμπιακού τις οποίες ο ίδιος αψήφησε. Οι “ερυθρόλευκοι” του είχαν καταστήσει σαφές ότι χρειάζεται να μείνει εκτός δράσης για να αποθεραπευτεί, αλλά ο ίδιος αποφάσισε να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο U20 το 1999.
“Ήθελα να υπηρετήσω τη χώρα μου. Έπαίξα όλο το τουρνουά με ενέσεις και πάγο τυλιγμένο γύρω από το γόνατό μου. Μετά από κάθε παιχνίδι, ήταν αδύνατο να περπατήσω. Το γόνατό μου πρηζόταν. Ο γιατρός της εθνικής ομάδας μου έκανε πολλαπλές ενέσεις πριν από κάθε παιχνίδι. Κοιτάζοντας πίσω, παίζοντας με αυτόν τον τραυματισμό, ήταν το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου”.
Έμεινε τελικά στον Ολυμπιακό μέχρι το 2003 και τότε αποχώρησε. Τι κάνεις όμως σήμερα; “Δεν ήθελα να είμαι στο ποδόσφαιρο, αλλά ένας φίλος από την Ελλάδα μου τηλεφώνησε μια μέρα και μου είπε να αναζητώ νέα ταλέντα. Αυτό ακριβώς κάνω τώρα.”
Ο Οφορίκουε έπαιξε στην Καλαμάτα από το 1995 μέχρι το 1997. Στον Ολυμπιακό από το 1997 μέχρι το 2003. Το δεύτερο μισό της σεζόν 2005-2006 και το 2006-2007 στον ΟΦΗ.
