Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανοιγοκλείνουμε τα μάτια μας μερικές χιλιάδες φορές. Κατά μέσο όρο αυτό συμβαίνει 10 με 30 φορές το λεπτό και κάθε φορά που ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου, ο κόσμος σου σκοτεινιάζει περίπου 0,2 δευτερόλεπτα, κάτι που γίνεται ελάχιστα αντιληπτό στους περισσότερους ανθρώπους.
Αλλά για έναν οδηγό της Formula 1 που ταξιδεύει με ταχύτητες ακόμη και μεγαλύτερες των 350 χλμ/ώρα, αυτά τα 0,2 δευτερόλεπτα, αντιστοιχούν σε σχεδόν 20 μέτρα που δεν βλέπει.
Οι άνθρωποι συχνά πιστεύουν πως το ανοιγόκλειμα των ματιών γίνεται σε τυχαία διαστήματα, αλλά μια έρευνα του NTT Communication Science Laboratories που εδρεύσει στο Atsugi της Ιαπωνίας, διαπίστωσε πως αυτό δεν ίσχυε για τρεις οδηγούς της Formula 1. Αντίθετα, οι οδηγοί έτειναν να ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους στα ίδια σημεία της πίστας κατά τη διάρκεια κάθε γύρου.
Ο Ryota Nishizono, ο γνωστικός νευροεπιστήμονας που ηγήθηκε της έρευνας, αποφάσισε να προχωρήσει στη συγκεκριμένη έρευνα όταν διεξάγοντας μια μελέτη για τον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι επεξεργάζονται τις πληροφορίες κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας, εξεπλάγη που δεν βρήκε βιβλιογραφία για τη συμπεριφορά του ανθρώπου σχετικά με το ανοιγοκλείσιμο των ματιών του κάτω από ακραίες συνθήκες, όπως η έντονη σωματική δραστηριότητα.
Ο Nishizono δεδομένου ότι είχε κάποιο υπόβαθρο ως επαγγελματίας αγωνιστικής ποδηλασίας, συνεργάστηκε με τρεις πιλότους της Formula 1, τοποθετώντας στα κράνη τους συσκευές παρακολούθησης ματιών, όταν οδήγησαν σε τρεις πίστες (Fuji, Suzuka και Sugo), για συνολικά 304 γύρους.
Τα αποτελέσματα έδειξαν πως τα σημεία που οι πιλότοι ανοιγόκλειναν τα μάτια τους ήταν εκπληκτικά προβλέψιμα. Αυτό σημαίνει ότι το ανοιγοκλείσιμο του ανθρώπινου ματιού δεν είναι τυχαίο, αλλά μπορεί να ακολουθεί ένα προβλέψιμο μοτίβο.
Οι οδηγοί είχαν ένα κοινό μοτίβο που ανοιγόκλειναν τα μάτια τους, που είχε ισχυρή συσχέτιση με την επιτάχυνση, με τέτοιο τρόπο που οι οδηγοί έτειναν να μην ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους όταν άλλαζαν ταχύτητα ή κατεύθυνση, ή όταν βρίσκονταν σε μια στροφή της πίστας, αλλά ανοιγόκλειναν τα μάτια τους όταν βρίσκονταν σε ασφαλή σημεία της πίστας, όπως οι ευθείες.
Τα αποτελέσματα της έρευνας υπογραμμίζουν τη σχέση ανάμεσα στο να διατηρούμε τα μάτια μας υγρά και να μην χάνουμε την όραση μας κατά την διάρκεια κρίσιμων εργασιών.
Σκεφτόμαστε το ανοιγοκλείσιμο των ματιών ως αυτή τη ασυναίσθητη συμπεριφορά αλλά δεν αποσκοπεί μόνο στο “σκούπισμα” των ματιών. Το ανοιγοκλείσιμο των ματιών είναι μέρος του οπτικού μας συστήματος,
λέει ο Jonathan Matthis, νευροεπιστήμονας στο Northeastern University της Βοστώνης που μελετά την ανθρώπινη κίνηση και δεν συμμετείχε στην έρευνα.
Ο Nishizono θέλει να διερευνήσει ποιες διεργασίες στον εγκέφαλο επιτρέπουν ή αναστέλλουν το ανοιγοκλείσιμο των ματιών σε μια δεδομένη στιγμή, και ενδιαφέρεται επίσης να μάθει για το πώς η συμπεριφορά του ανοιγοκλεισίματος των ματιών ποικίλλει στον γενικό πληθυσμό.
