Τον θάνατο έχουν σκορπίσει σε όλο τον Λίβανο οι ξαφνικές εκρήξεις των βομβητών χιλιάδων μαχητών της Χεζμπολάχ, με τον τραγικό απολογισμό έως αυτή τη στιγμή να κάνει λόγο για 8 νεκρούς και 2.750 τραυματίες, εκ των οποίων οι 200 είναι σε κρίσιμη κατάσταση.
Τι είναι όμως οι βομβητές που είχαν οι μαχητές της Χεζμπολάχ;
Σίγουρα, η νέα γενιά, αυτή των social media και των κινητών τηλεφώνων, δεν έχει ιδέα για τη συσκευή που χρησιμοποιούταν πριν από αυτά. Οι «βομβητές» επέτρεπαν σε δημοσιογράφους, γιατρούς, τεχνικούς και διευθυντές να λαμβάνουν μηνύματα ακόμη και από απομακρυσμένες περιοχές. Η κυβερνοεπίθεση που τραυμάτισε τους μαχητές της Χεζμπολάχ σε πολλές περιοχές του Λιβάνου αποκάλυψε ότι η συσκευή, η οποία πολλοί νόμιζαν ότι είχε εξαφανιστεί, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται από την τρομοκρατική οργάνωση.
Wikimedia Commons
Ο βομβητής ή beeper, ο οποίος λάμβανε σύντομα μηνύματα και ειδοποιούσε τον χρήστη του με ένα ηχητικό σήμα, επινοήθηκε αρχικά στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1920. Ο Al Gross, ο επιχειρηματίας που εφηύρε επίσης το πρώτο μικρό ραδιόφωνο, ανέπτυξε το beeper τη δεκαετία του 1940. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε σε συστήματα ασφάλειας και δημόσιες υπηρεσίες στις ΗΠΑ, ειδικά σε νοσοκομεία και μονάδες έκτακτης ανάγκης. Στη δεκαετία του 1950, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (FCC) ενέκρινε τον βομβητή για ευρεία εμπορική χρήση, σηματοδοτώντας την αρχή του ως μια λύση προσωπικής επικοινωνίας.
Ο βομβητής λειτουργεί μεταδίδοντας ραδιοκύματα σε συχνότητες που έχουν εκχωρηθεί σε κάθε συσκευή. Όταν λαμβάνεται ένα μήνυμα, η συσκευή εκπέμπει ένα ηχητικό σήμα, ζητώντας από το χρήστη να επιστρέψει την κλήση. Καθώς η τεχνολογία προχωρούσε, οι συσκευές έγιναν μικρότερες και σύντομα μηνύματα (αριθμοί ή λίγες λέξεις) μπορούσαν να εμφανιστούν στη μικρή οθόνη του βομβητή.
Η λειτουργία του βομβητή ήταν απλή αλλά έξυπνη: όταν κάποιος ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στον χρήστη του βομβητή, καλούσε το κέντρο της συσκευής και έδινε το μήνυμα στον χειριστή. Στη συνέχεια, το μήνυμα το έστελναν μέσω μιας ραδιοσυχνότητας μοναδικής για τη συσκευή του χρήστη. Μόλις λάμβανε το μήνυμα, ο βομβητής εξέπεμπε ένα δυνατό ηχητικό σήμα ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, δονούσε.
Wikimedia Commons
Το μήνυμα συνήθως περιλάμβανε τον αριθμό τηλεφώνου που έπρεπε να καλέσει ο χρήστης και μερικές φορές μικρότερα μηνύματα. Ο χρήστης έπρεπε να βρει ένα δημόσιο ή σταθερό τηλέφωνο για να επιστρέψει την κλήση. Ενώ η συσκευή δεν επέτρεπε αμφίδρομη επικοινωνία, ήταν αρκετό για να παραδώσει επείγοντα μηνύματα με σχετική αμεσότητα για την εποχή.
