Ο Χρήστος Λούλης μίλησε για το ελληνικό #MeToo στο θέατρο, για το αν νιώθει εύκολο θύμα, αλλά και για όσα έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια στη δουλειά.
Ποια είναι η θέση σου, για το #ΜeΤοο στο θέατρο;
Είμαι πολύ ευχαριστημένος με όλους τους ανθρώπους που βγήκαν μπροστά και μίλησαν. Νιώθω ότι πέρασε πια η εποχή των γκουρού που οι νέοι άνθρωποι φοβούνταν ακόμα και τη σκιά τους και δεν έβγαιναν ποτέ να πουν τίποτα. Γενικά, δεν πιστεύω στις αυθεντίες. Δηλαδή αν είσαι αυθεντία, πρέπει να μου πιάσεις τον κώλο; Δεν είμαι όμως καθόλου ευχαριστημένος για όλα αυτά που άκουσα, τα οποία ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα που όλοι ξέραμε, ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι κακότροποι, ψώνια, άρρωστοι και κομπλεξικοί. Το να υπάρχουν αυτές οι καταγγελίες δεν είναι κάτι που τιμά το θέατρο.
Θεωρείς ότι η προσωπική συμπεριφορά ενός καλλιτέχνη ακυρώνει την καλλιτεχνική αξία του; Για παράδειγμα, ο Κέβιν Σπέισι, είναι λιγότερο καλός ηθοποιός επειδή έχει κατηγορηθεί για σεξουαλική παρενόχληση;
Δεν είμαι καθόλου του cancel culture. Θα σε βοηθούσε σε τίποτα αν μάθαινες ότι η Σωτηρία Μπέλλου είχε ρίξει βιτριόλι σε έναν πρώην σύντροφο της; Θα την έκανε χειρότερη τραγουδίστρια στα μάτια σου; Μη σου πω, βλέποντας τα πράγματα από την απόσταση του χρόνου, καταλαβαίνεις ότι ένας μεγάλος καλλιτέχνης δεν αντλεί μόνο από μια απολλώνια αρμονία και καλή ηθική που υποτίθεται πως πρεσβεύουν η τέχνη, ο χριστιανισμός ή η πολιτική ορθότητα. Ο μεγάλος καλλιτέχνης αντλεί και από τα σκοτάδια του, από τα πιο χαμερπή του αισθήματα. Είμαστε άνθρωποι και έχουμε και το ένα και το άλλο κομμάτι. Οπ κάποιοι δεν μπορούν να τα ελέγξουν αυτά στη ζωή τους δεν σημαίνει ότι όλα αυτά δεν τους κάνουν τους συγκλονιστικούς καλλιτέχνες που είναι. Ετσι κι αλλιώς, η ηθική είναι κάτι που αλλάζει. Βλέπουμε κάτι με τα μάτια του τώρα σε σχέση με το τι γινόταν παλιά και ανατριχιάζουμε, αλλά ξεχνάμε ότι η ηθική του τώρα δεν έχει καμία σχέση με την ηθική του τότε.
Το γεγονός ότι συχνά τα κοινωνικά δίκτυα πέφτουν να σε φάνε για τις τοποθετήσεις σου σε κάνει να σκέφτεσαι δύο και τρεις φορές τι θα πεις; Νιώθεις εύκολο θύμα;
Δεν νιώθω καθόλου θύμα. Ούτε εύκολο ούτε δύσκολο.
Τι έχεις κερδίσει από όλα αυτά τα χρόνια στη δουλειά;
Είναι τόσο πολύ η ζωή μου μέσα στη δουλειά και τόσο πολύ η δουλειά μέσα στη ζωή μου! Να απαριθμήσω τη ζωή μου; Του χαρακτήρα μου; Τα όνειρα μου; Τους φόβους μου; Με έχει καθορίσει, είμαι εγώ. Με τα καλά με και τα κακά μου. Για να κάνουμε αυτή την κουβέντα, κανονικά πρέπει να ξαπλώσω σε ντιβάνι και μετά να σου δώσω 250 ευρώ…
:Gala
