Ορίζονται από τους συγχωριανούς τους και εκπαιδεύονται για μήνες σε πρώτες βοήθειες αλλά κυρίως στο να εντοπίζουν εγκαίρως παλαιές και νέες μολυσματικές ασθένειες. Εχουν σταθερή αμοιβή 70 $ (53 £) το μήνα, ένα σημαντικό εισόδημα σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι κερδίζουν κατά μέσο όρο μόλις 1,70 $ (1,30 £) την ημέρα. Είναι οι «ειδικοί φρουροί» που προλαμβάνουν εν τη γενέσει της μία πιθανή έκρηξη πανδημίας.
Η Λιβερία, που ζει υπό την συνεχή απειλή εμφάνισης νέων μολυσματικών ασθενειών, χρησιμοποιεί μια καινοτόμο προσέγγιση για να εντοπίζει εστίες μετάδοσης πριν αυτές προκαλέσουν προβλήματα. αναφέρει το BBC.
Ο Σούμορ Λομαξ Φλόμο, συντονιστής στο Εθνικό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας της Λιβερίας (NPHIL), το οποίο παρακολουθεί 21 ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του κίτρινου πυρετού και της φυματίωσης, αναφέρεται σε ένα πρόσφατο παράδειγμα, οταν εργαζόμενος στον τομέα της υγείας μίας κοινότητας εντόπισε δύο περιπτώσεις ιλαράς στα βόρεια της χώρας. «Η δουλειά των εργαζομένων απέτρεψε ένα σοβαρό ξέσπασμα της ασθένειας» λέει.
Κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, πολλές μολυσματικές ασθένειες εμφανίστηκαν ή επανεμφανίστηκαν στην υποσαχάρια Αφρική. «Η Αφρική έχει το μεγαλύτερο φορτίο μολυσματικών ασθενειών και τις πιο αδύναμες υποδομές δημόσιας υγείας στον κόσμο», επισημαίνει η Γαλλίδα λοιμωξιολόγος Φλοράνς Φενολάρ.
Ζωονοσογόνες ασθένειες
Οι ζωονοσογόνες ασθένειες – αυτές που μεταφέρονται από τα ζώα στον άνθρωπο – αποτελούν ιδιαίτερο κίνδυνο σε αγροτικές περιοχές της Αφρικής όπου οι ντόπιοι πληθυσμοί κυνηγούν πιθήκους και άλλα ζώα για τροφή, σύμφωνα με την Μπερνις Νταν εμπειρογνώμονα της δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο της Λιβερίας. Αυτές οι ασθένειες, που είναι ιδιαίτερα πιθανό να εμφανιστούν σε περιοχές όπου οι άνθρωποι αναμειγνύονται με την άγρια ζωή, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 65% όλων των αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών παγκοσμίως.
Η μεγάλη αλλαγή
Μόλις πριν από λίγα χρόνια, η εικόνα στην αγροτική Λιβερία ήταν – δραματικά -διαφορετική.
Το υποχρηματοδοτούμενο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της χώρας αποδεκατίστηκε από εμφύλιους πολέμους μεταξύ 1989 και 2003. Το 2008, μόλις 51 γιατροί εξυπηρετούσαν έναν πληθυσμό 3,7 εκατομμυρίων ανθρώπων, πολλοί από τους οποίους ζούσαν σε αγροτικές, δυσπρόσιτες περιοχές.
Με τον ερχομό του Έμπολα, η εμπιστοσύνη στα ιδρύματα υγείας έπεσε κατακόρυφα: οι επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία μειώθηκαν κατά 61% σε ένα χρόνο , τα ποσοστά εμβολιασμού στα παιδιά μειώθηκαν περισσότερο από το μισό, πέφτοντας στο 36% και οι γυναίκες άρχισαν να γεννούν ξανά στο σπίτι . Ο Έμπολα σκότωσε περισσότερους από 11.000 σε όλη την περιοχή, το 40% των μολυσμένων.
Το νέο πρόγραμμα ανέστρεψε κατά πολύ την κατάσταση, ωστόσο με προβλήματα, Στη Νίμπα, τη δεύτερη πολυπληθέστερη κομητεία της Λιβερίας, οι εργαζόμενοι δηλώνουν καταπονημένοι. Η Paye λέει ότι θα έπρεπε να επισκέπτεται πέντε νοικοκυριά την ημέρα αλλά συχνά είναι πολλά περισσότερα. «Όλη μέρα είμαστε στην κοινότητα», λέει.
Οι ελλείψεις φαρμάκων είναι επίσης συχνό φαινόμενο
Επίσης το πρόγραμμα δεν έχει ακόμη ξεπεράσει τα εμπόδια των ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων. Μόλις το 17% αυτών των εργαζομένων είναι γυναίκες , κάτι που μπορεί να είναι προβληματικό εάν οι γυναίκες ασθενείς δεν αισθάνονται άνετα με έναν άνδρα.
Ωστόσο, σχετικές τροποποιήσεις είναι καθ’ οδόν με τελικό στόχο της καθολικής κάλυψης υγείας.
Να σημειωθεί ότι αρκετές χώρες έχουν εισαγάγει προγράμματα κοινοτικών εργαζομένων στον τομέα της υγείας τα τελευταία 50 χρόνια. Ωστόσο όταν δεν υποστηρίζεται επαρκώς, το συγκεκριμένο μοντέλο, εγκυμονούνται κίνδυνοι. Οι ειδικοί φέρνουν ως παράδειγμα την αποτυχία υποστήριξης των 286.000 κοινοτικών εργαζομένων της Βραζιλίας, οι οποίοι, σε αντίθεση με τη Λιβερία, είναι χαμηλά αμειβόμενοι και δεν έχουν λάβει σχετική κατάρτιση,
