Αν δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο όπου όλη σχεδόν την επικαιρότητα την καλύπτουν και την μονοπωλούν οι αντιπαραθέσεις των κομμάτων και οι περιοδείες των πολιτικών αρχηγών, το νομοσχέδιο του υπουργείου Άμυνας για την δημιουργία Ελληνικού Κέντρου Αμυντικής θα έπρεπε να είναι από τις πρώτες ειδήσεις σε εφημερίδες, site και τηλεοράσεις. Γιατί το νομοσχέδιο αυτό, που εισηγήθηκε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ν. Δένδιας , δημιουργεί κάτι που η ελληνική πολιτεία έπρεπε αν έχει κάνει εδώ και χρόνια έτσι ώστε να έχει βοηθήσει σημαντικά τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Με την ίδρυση του Κέντρου, θα «οργανωθεί» σε ένα πλαίσιο όλη η δραστηριότητα κρατικών φορέων αλλά και ελληνικών εταιρειών καθώς και πανεπιστημίων, σε μια βάση που να μπορεί να φέρει άμεσα και εφαρμοστέα αποτελέσματα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικά και για τις ένοπλες δυνάμεις αλλά και για την ελληνική οικονομία.
Αυτό που φιλοδοξεί να κάνει το νομοσχέδιο είναι να μπορέσει να συνδυάσει τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων για την δημιουργία νέων καινοτόμων οπλικών συστημάτων κάθε είδους, με τις δυνατότητες που έχουν επιστήμονες, πανεπιστημιακά ιδρύματα και ελληνικές εταιρείες αλλά και ειδικοί επιστήμονες των ενόπλων δυνάμεων.
Με την λειτουργία του Κέντρου θα είναι δυνατόν να υπάρξει συνδυασμός, αυτών που θέλουν, που έχουν ανάγκη οι ένοπλες δυνάμεις με αυτά που μπορούν να δημιουργήσουν εταιρείες και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Κάτι που σήμερα εν πολλοίς γίνεται ανεξάρτητα και χωρίς κεντρικό σχεδιασμό αλλά και επαρκή χρηματοδότηση. Να επισημάνω μόνον δυο στοιχεία από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Δημιουργούνται δυο ταμεία, ας τα πούμε, για την οικονομική ενίσχυση νέων καινοτόμων δράσεων στον τομέα των κάθε είδους εξοπλισμών. Το ένα θα χρηματοδοτεί ιδέες από το μηδέν, δηλαδή ιδέες που υπάρχουν στα χαρτιά αλλά οι Ένοπλες Δυνάμεις θεωρούν πως αν λειτουργήσουν μπορεί να τις βοηθήσουν. Μια τέτοια χρηματοδότηση έχει ρίσκο, μια και κανείς δεν ξέρει αν θα είναι αποτελεσματικό το προϊόν και γιαυτό ως τώρα δεν προχωρούσαμε σε τέτοιες κινήσεις. Και όμως, χωρίς ρίσκο δεν μπορεί να έχουμε αποτελέσματα. Και μάλιστα –και σωστά- το ρίσκο θα το μοιράζονται και οι ιδιώτες που θα μετάσχουν στο όλο πρότζεκτ.
Το δεύτερο θα χρηματοδοτεί την εξέλιξη υπαρχόντων προτύπων συστημάτων (ή και σχεδίων υπαρκτών) που για να εξελιχθούν χρειάζονται οικονομική στήριξη. Η ίδρυση του Κέντρου αυτού, παράλληλα, θα μπορούσε να βοηθήσει και να «καθοδηγήσει» υπό μια έννοια, τμήματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που ήδη πειραματίζονται ερευνητικά πάνω σε συγκεκριμένα πρόγραμματα, αλλά από την μια δεν έχουν επαρκή χρηματοδότηση και από την άλλη δεν έχουν τις σαφείς προδιάγραφες του τι χρειάζονται οι ένοπλες δυνάμεις.
Η συνεργασία θα μπορούσε να λειτουργήσει καταλυτικά σε εξέλιξη πολλών αντίστοιχων ερευνητικών προγραμμάτων, όπως για παράδειγμα πρόγραμμα του τμήματος Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων του Πανεπιστήμιου Αιγαίου , στην Σύρο, πού ασχολείται με την δημιουργία μη επανδρωμένων σκαφών, έχοντας κάνει μάλιστα ήδη διεθνή σχολεία -σεμινάρια για αυτό το θέμα, τα καλοκαίρια στο νησί.
Το ιδρυόμενο κέντρο θα μπορούσε να λειτουργήσει καταλυτικά στον τομέα αυτό και να βοηθήσει σημαντικά τις ένοπλες δυνάμεις στις νέες τεχνολογίες και να αξιοποιήσει σημαντικό επιστημονικό δυναμικό που υπάρχει ήδη στις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων αλλά και ειδικούς στρατευσίμους. Αυτό βέβαια που χρειάζεται είναι να γίνει με προσοχή η στελέχωση του , με πρώτο το ΔΣ του , ώστε να μην οδηγηθούμε σε λάθη του παρελθόντος.
Πρέπει επίσης να επισημανθεί και κάτι που είναι πρωτόγνωρο για προεκλογική περίοδο. Το νομοσχέδιο που εισηγήθηκε ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας, το υπερψήφισαν επί της αρχής εκτός από την ΝΔ και τα δυο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης (Σύριζα και ΠΑΣΟΚ) αλλά και οι Σπαρτιάτες ενώ δεν το καταψήφισε ( δήλωσε παρών) η Πλεύση Ελευθέριας.
