Ηταν σχεδόν η πιο ασφαλής πρόβλεψη για τις εκλογές… Πως την Κυριακή το βράδυ όλοι θα δήλωναν «κερδισμένοι» – και εκείνοι που θα πέρναγαν πάνω από τον πήχη που έβαλαν οι ίδιοι αλλά και εκείνοι που θα πέρναγαν κάτω από αυτόν. Ο καθένας θα συγκρινόταν με το μέτρο που τον βολεύει, άλλος θα έλεγε «μπορεί να έπεσα 10 μονάδες κάτω από το ποσοστό των εθνικών εκλογών, αλλά εδώ η κάλπη είναι διαφορετική και σε κάθε περίπτωση πήρα το ίδιο ποσοστό με τις προηγούμενες ευρωεκλογές και κυρίως διατηρώ μια χαοτική διαφορά από τους αντιπάλους μου, οπότε όλα καλά».
Ενας άλλος πάλι θα συγκρινόταν με τις εθνικές εκλογές του περασμένου καλοκαιριού για να πει «κέρδισα γιατί διατήρησα πάνω-κάτω τα ποσοστά μου κι ας πέρασα από χίλια κύματα» και φυσικά ούτε κουβέντα για σύγκριση με τα ποσοστά που είχε πάρει το κόμμα του στις ευρωεκλογές του 2019. Μπορούσαμε να φανταστούμε και άλλο αφήγημα, ότι μπορεί το ποσοστό ενός κόμματος να μην είναι θεαματικό κι ας μεταβάλλονται όλα γύρω, αλλά θα πει κάποιος «δείτε από ποιο σημείο το παρέλαβα και πού το έφερα».
Μπορούσε να φανταστεί κανείς και τους ψηφοφόρους – όσους μπήκαν στη διαδικασία να ψηφίσουν – να παρακολουθούν τις συζητήσεις άναυδοι και να αναρωτιούνται γιατί κανένας δεν πήρε το μήνυμά τους ενώ όσοι δεν θα έχουν ψηφίσει, ίσως παρακολουθώντας την κουβέντα, να επιβεβαιώνουν ότι κατά τη δική τους θεώρηση έπραξαν σωστά.
Το ερώτημα – όποιος κι αν είναι ο κερδισμένος, όποιος κι αν είναι ο χαμένος – είναι αν θα έχουμε βγει ωφελημένοι έστω από την προεκλογική συζήτηση αλλά και ωφελημένοι ως χώρα από το αποτέλεσμα. Διότι η αλήθεια είναι ότι φτάσαμε σε αυτή την κάλπη έχοντας ακούσει τις λιγότερες πληροφορίες από κάθε άλλη φορά για το ποια είναι η πρόταση των κομμάτων για τα βασικά ανοιχτά ζητήματα της Ευρώπης, χωρίς να έχουμε δει ίχνος οράματος για την κοινή ευρωπαϊκή μας οικογένεια, ελάχιστα έως καθόλου ακούσαμε τους πολιτικούς αρχηγούς να ανησυχούν για την άνοδο της Ακροδεξιάς.
Αντιθέτως μάθαμε με κάθε λεπτομέρεια πόσα σπίτια έχει ο κάθε πολιτικός αρχηγός, πόσα τετραγωνικά έχουν, ποια είναι η αντικειμενική τους αξία, αν είναι σε νησιά, στο εξωτερικό κ.τ.λ., παρήλασαν μπροστά μας εκατομμύρια καταθέσεων, περίπου προτείναμε στους πολίτες να γίνουν ορκωτοί λογιστές με εξειδίκευση στις μεταβιβάσεις εταιρειών και ακινήτων, σίγουρα έχουν μάθει τους διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές ανά Πολιτεία στις ΗΠΑ, καλά δεν το συζητάω ότι πλέον τις πλατφόρμες θα τις παίζουν στα δάχτυλα.
Στο διά ταύτα. Στο τέλος, όλοι θα έχουν «κερδίσει», αλλά μια ακόμη ευκαιρία πραγματικού πολιτικού στοχασμού θα έχει χαθεί.
