Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως «η πλήρης ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο στρατηγικός μας στόχος. Είναι προφανές ότι είναι προς το αμοιβαίο συμφέρον μας το μπλοκ να προσεγγίσει την Τουρκία με παρόμοια προοπτική».
«Η Άγκυρα επιδιώκει να ενισχύσει τη φιλία της με τη Δύση»
Παρά τα «εμπόδια» όπως το Κυπριακό και οι διαφορετικές προσεγγίσεις στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, οι πρόσφατες δηλώσεις του Ερντογάν επιβεβαίωσαν ότι η Άγκυρα επιδιώκει να ενισχύσει τη φιλία της με τη Δύση, απορρίπτοντας τις επικρίσεις ότι έχει αλλάξει στην εξωτερική πολιτική.
Σύμφωνα με την dailysabah, ορισμένοι λένε ότι η Τουρκία απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη Δύση και κινείται προς εναλλακτικές συμμαχίες, όπως οι συνεργασίες με τη Ρωσία, την Κίνα ή διαφορετικές περιοχές όπως η Λατινική Αμερική και ο Κόλπος.
Ωστόσο, στην Τουρκία έχουν απορρίψει επανειλημμένα αυτούς τους ισχυρισμούς, λέγοντας ότι η χώρα επιδιώκει μια ισορροπία μεταξύ Ανατολής, Δύσης και άλλων εναλλακτικών σχηματισμών, ακολουθώντας τα τελευταία χρόνια μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στον ρεαλισμό και τον πραγματισμό.
Οι δηλώσεις Ερντογάν έγιναν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με τον Εσθονό ομόλογό του, Αλαρ Καρις, στην πρωτεύουσα Άγκυρα, την Πέμπτη.
Ο Καρις δήλωσε επίσης ότι η χώρα του υποστηρίζει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και τόνισε τη σημασία του «στρατηγικού διαλόγου».
Επιβεβαίωσε τη σταθερή υποστήριξη της χώρας του στην αίτηση ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, υπογραμμίζοντας τη σημασία του συνεχιζόμενου διαλόγου μεταξύ της Άγκυρας και των Βρυξελλών.
Επιπλέον, εξήρε την Τουρκία ως κρίσιμο στρατηγικό εταίρο για την ασφάλεια της γειτονιάς της ΕΕ.
Η σχέση της Τουρκίας με το ευρωπαϊκό μπλοκ ξεκίνησε το 1959 με την υπογραφή της Συμφωνίας της Άγκυρας, με στόχο τη σταδιακή οικονομική συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), προδρόμου της ΕΕ.
Αυτό σηματοδότησε την έναρξη ενός μακροπρόθεσμου οράματος σύγκλισης και δυνητικής μελλοντικής ένταξης της χώρας.
Οι φιλοδοξίες της Τουρκίας, το 1999
Το 1999, οι φιλοδοξίες της Τουρκίας έκαναν ένα βήμα προς τα εμπρός, όταν της χορηγήθηκε το επίσημο καθεστώς της υποψήφιας χώρας για πλήρη ένταξη στην ΕΕ.
Η απόφαση αυτή έγινε δεκτή αλλά με επιφυλακτικότητα στην ΕΕ.
Οι επίσημες ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν το 2005 κατά τη διάρκεια της θητείας της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (Κόμμα ΑΚ) υπό τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Οι διαπραγματεύσεις αυτές περιελάμβαναν μια συνολική αξιολόγηση της ευθυγράμμισης της Τουρκίας με το κοινοτικό κεκτημένο της ΕΕ, ένα τεράστιο σύνολο νόμων, κανονισμών και πολιτικών που αποτελούν τα θεμέλια του μπλοκ.
Η διαδικασία περιελάμβανε το άνοιγμα και στη συνέχεια το προσωρινό κλείσιμο επιμέρους κεφαλαίων, καθένα από τα οποία αντιπροσώπευε έναν συγκεκριμένο τομέα πολιτικής, μετά την εκπλήρωση των καθορισμένων κριτηρίων.
Ωστόσο, ο δρόμος προς την ένταξη αποδείχθηκε δύσκολος.
Η πρόοδος στις διαπραγματεύσεις ήταν αργή. Η ΕΕ εξέφρασε δυσαρέσκεια για την έλλειψη προόδου σε βασικά ζητήματα, ενώ η Τουρκία επέκρινε αυτό που αντιλαμβανόταν ως διπλά πρότυπα και έλλειψη δέσμευσης από την ΕΕ.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την de facto αναστολή της ενταξιακής διαδικασίας, αφήνοντας το μέλλον της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ σε κατάσταση αβεβαιότητας.
Παρά την καθυστέρηση των διαπραγματεύσεων, η σχέση μεταξύ του μπλοκ και της Τουρκίας παραμένει πολύπλευρη.
Οι δύο πλευρές συνεχίζουν να συνεργάζονται σε διάφορα θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Αυτή η συνεχιζόμενη δέσμευση, αν και δεν συνδέεται άμεσα με την ενταξιακή διαδικασία, καταδεικνύει τη διαφορετική φύση της σχέσης τους.
Από το καλοκαίρι του 2023, η Άγκυρα και το μπλοκ εργάζονται για την αναθέρμανση των δεσμών.
Μετά την ολοκλήρωση των προεδρικών και βουλευτικών εκλογών τον Μάιο του 2023, οι Βρυξέλλες άλλαξαν τη ρητορική τους από “τη σημασία της συνεργασίας με την Τουρκία” σε “συνέχιση των σχέσεων σε στρατηγική και εμπροσθοβαρή βάση”.
Το μπλοκ τονίζει το στρατηγικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη σχέσεων με την Τουρκία με βάση τη συνεργασία και το αμοιβαίο όφελος.
Η επαναβεβαίωση από τον Ερντογάν της δέσμευσης της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ, σε συνδυασμό με την υποστηρικτική στάση κρατών μελών της ΕΕ, όπως η Εσθονία, υπογραμμίζει τη δυνατότητα για μια νέα φάση στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας.
