Δεν έχει σημασία αν έχουμε απαξιωμένο ποδοσφαιρικό προϊόν. Σημασία έχει ότι μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι γουστάρει και να βγάζει ανακοινώσεις καταγγέλοντας κάτι που ποτέ… δεν το καταγγέλει, τελικά – Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης.
Ασφαλώς και ο Άρης έχει κάθε δικαίωμα να βγάλει ανακοίνωση για τη διαιτησία στον αγώνα του με την ΑΕΚ. Ασφαλώς και έχει δικαίωμα να απαντήσει η Ένωση. Μέχρι και να γίνει και λίγο μαθητευόμενος Βαρούχας ο πρόεδρος της ΕΠΟ έχει δικαίωμα. Μάλιστα, για να είμαι ακριβής, ο οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα (ή θεωρεί ότι το έχει) να πει και να κάνει οτιδήποτε στο πρωτάθλημα της Superleague. Και αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Όχι οι ανακοινώσεις, (κάποιες εξ αυτών εστιάζουν σε δικαιολογημένα παράπονα) αλλά το ότι μιλάμε για ένα τόσο απαξιωμένο και –εντέλει- κωμικό προϊόν, όπως το ελληνικό ποδόσφαιρο όπου το «ό,τι του καπνίσει του καθενός» είναι συνεχής πρακτική. Για να μη βάλω άλλη λέξη στο θέση του «καπνίσει» δηλαδή.
Δεν χρειάζεται καν να το ψάξω διεξοδικά γιατί είμαι 100% σίγουρος ότι δεν υπάρχει άλλο επαγγελματικό πρωτάθλημα στα είκοσι πρώτα της Ευρώπης, όπου να λαμβάνει χώρα (κάθε σεζόν) αυτό το γαϊτανάκι των συνεχών ανακοινώσεων. Όπως επίσης δεν υπάρχει, πάντα ανάμεσα σε αυτά τα πρωταθλήματα, κανένα όπου να χρησιμοποιούνται με τέτοια συχνότητα ξένοι διαιτητές σε τόσο μεγάλο αριθμό αγώνων.
Αυτά τα δύο δεδομένα μας φαίνονται πλέον αυτονόητα, όπως και τα χυδαία πανό και συνθήματα στα γήπεδα, οι δολοφονικές συμπλοκές οργανωμένων οπαδών και η χρήση χημικών από την αστυνομία και εναντίον «αμάχων». Όλα αυτά που συνθέτουν μια ζοφερή εικόνα και μια κατάσταση παρακμής στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δηλαδή μια… ρουτίνα. Με την οποία βέβαια ασχολείται ενεργά όλο και λιγότερος κόσμος. Κάτι που είναι βολικό για ορισμένους.
Αν κάποιος δεν ξέρει τίποτα από τα τεκταινόμενα στην κορυφαία κατηγορία του ποδοσφαίρου μας (πιο κάτω θέλεις ειδικό συνεργείο για ανασκαφές με στολές βιολογικού πολέμου), παρακολουθήσει μια σύνοψη των τελευταίων και ρίξει και μια ματιά στον όγκο των σχετικών ανακοινώσεων των ΠΑΕ, θα βγάλει το εξής συμπέρασμα…
Μια μυστική οργάνωση είχε καταφέρει να επηρεάσει και να διαφθείρει τους Έλληνες διαιτητές και όταν αυτοί αποσύρθηκαν από τους (σχεδόν) μισούς αγώνες η ίδια οργάνωση κατάφερε να κάνει το ίδιο και με τους εισαγόμενους, αδιάφθορους (μέχρι τότε) συναδέλφους τους που πήραν τη θέση τους. Συγχωρέστε με όσοι μπορεί να θιχτείτε με αυτό το συμπέρασμα (αν υπάρχει έστω ένας δηλαδή) αλλά αν διαβάσετε τις ανακοινώσεις των ΠΑΕ τίποτα άλλο δεν προκύπτει. Οπότε πάμε στο επόμενο θέμα…
Ποια είναι αυτή η μυστική οργάνωση που δεν καταφέρνουν να την κάνουν ζάφτι τόσοι φοβεροί και τρομεροί οικονομικοί παράγοντες που έχουν άκρες στα media και στην πολιτική; Αφού κάθε τόσο όλοι αυτοί οι κορυφαίοι παράγοντες έχουν παράπονα. Και όχι μόνο αυτό βέβαια. Πόσο πανίσχυρη είναι αυτή η οργάνωση που τους έχει βάλει το πιστόλι στον κρόταφο και τους αναγκάζει να επενδύουν τα ωραία λεφτά τους στο ποδόσφαιρο, χωρίς να κερδίζουν τίποτα, παρά μόνο την εμπειρία να γράφουν ανακοινώσεις στις οποίες καταγγέλουν τη διαιτησία; Και –τελικά- γιατί πάντα υπονοούν ότι κάτι συμβαίνει, ότι κάποιος το κάνει και ποτέ δεν τον κατονομάζουν; Έχουν κάπου λερωμένη και τη δικιά τους φωλιά και δεν το πάνε παραπέρα;
Αν κάνω πλάκα; Πιστεύετε ότι την κάνω εγώ ή αυτοί που αντί να κάτσουν να φτιάξουν ένα μαγαζί της προκοπής και να πουλάνε ένα αξιοπρεπές προϊόν, μας έχουν φτάσει στην άγονη γραμμή της Ευρώπης και παίζουν το αστείο παιχνιδάκι των ανακοινώσεων; Εκτός αν πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με το να είμαστε οι ξενοδόχοι της Ευρώπης και στο ποδόσφαιρο, επειδή θα φιλοξενήσουμε δύο ευρωπαϊκούς τελικούς. Μεγάλη επιτυχία του «ψωριάρη»!
