Σε μια απομακρυσμένη περιοχή της σιβηρικής τούνδρας, διάσπαρτη με χαμηλά δέντρα και θάμνους, υπάρχει ένα μέρος που οι ντόπιοι αποκαλούν η «πύλη της κόλασεως», η οποία ολοένα και μεγαλώνει.
Σύμφωνα με το Popular Science κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο ήχος του νερού που χύνεται πάνω από τις πλευρές του γκρεμού διακόπτεται κάθε τόσο από τον γδούπο και τους θορύβους των κατολισθήσεων. «Είναι πολύ θορυβώδες», λέει χαρακτηριστικά ο Julian Murton, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο του Sussex της Αγγλίας.
Αυτοί οι δυσοίωνοι ήχοι τροφοδοτούν την επιφυλακτικότητα των ιθαγενών Γιακουτιανών γύρω από τον τεράστιο λάκκο. Μπορεί να μην είναι πραγματικά πύλη για την κόλαση, αλλά ο κρατήρας Batagay είναι ένα ανησυχητικό σημάδι του δικού μας μεταβαλλόμενου κόσμου.
Τι είναι η «πύλη της κολάσεως»
Ο κρατήρας Batagay (επίσης γνωστός ως κρατήρας Batagaika) δεν είναι στην ουσία κρατήρας. Πρόκειται για οπισθοδρομική καθίζηση, δηλαδή ένα διευρυνόμενο χάσμα που προκαλείται από την απόψυξη του μόνιμου παγετού και την ταχεία καθίζηση του εδάφους που προκαλεί.
Είναι ο μεγαλύτερος τέτοιος κρατήρας στον κόσμο και το διαρκώς αυξανόμενο μέγεθός του, που σήμερα εκτείνεται σε περισσότερα από 215 στρέμματα, πληροί τις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί γεωλογικά «υπερχάσμα».
Άρχισε να σχηματίζεται στα μέσα του 1900 και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά σε δορυφορικές εικόνες τη δεκαετία του 1960, λέει ο Murton. Αυτή η «Πύλη της Κόλασης», πιθανότατα προκλήθηκε από την αποψίλωση των δασών και τις εξορυκτικές δραστηριότητες στην περιοχή.
Όπως αναφέρθηκε, το Batagay σίγουρα δεν θα φέρει τα δαιμόνια του κάτω κόσμου στον δικό μας, αλλά στέκει ως μία βλοσυρή υπενθύμιση του αντίκτυπου της κλιματικής αλλαγής, και της επέμβασης του ανθρώπου στη φύση.
