Ο Γιάννης Πάλλας γράφει για τον χαμένο ημιτελικό του Final Four για τον Ολυμπιακό
Ένα μεγάλο σουτ του Βασίλιε Μίτσιτς σε χρόνο μηδέν έπειτα από δυο κακές επιλογές (μια λάθος επίθεση και δυο χαμένες ελεύθερες βολές) έριξε στο… καναβάτσο τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Final Four της Euroleague στο Βελιγράδι, στερώντας του τη δυνατότητα να διεκδικήσει το τρόπαιο.
Πολλά μπορείς να πεις έπειτα από ένα τέτοιο παιχνίδι, αλλά η αλήθεια είναι ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις τον λόγο έχουν οι μεγάλοι παίκτες και ο Σέρβος γκαρντ απέδειξε για άλλη μια φορά γιατί είναι ένας από τους κορυφαίους περιφερειακούς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
«Όταν η μπάλα έκαιγε», πήρε την απόφαση να σουτάρει από τα 6.75 και δικαιώθηκε παρά την προσπάθεια του Σάσα Βεζένκοφ να αμυνθεί. Δεν το σκέφτηκε ούτε στιγμή.
Από την άλλη πλευρά, οι παίκτες του Ολυμπιακού που έκαναν μεγάλη προσπάθεια και επέστρεψαν στα τελευταία λεπτά δεν είχαν την ηρεμία και το «καθαρό μυαλό» να επιτεθούν για να φέρουν το ματς στα ίσια, αλλά βιάζονταν να… κερδίσουν. Και το πλήρωσαν. Γιατί επέλεξαν βιαστικές και πολύ κακές επιθέσεις με τους Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ, οι οποίες εν τέλει στοίχισαν.
Με εξαίρεση το πρώτο 10λεπτο όπου ο Ολυμπιακός έδειχνε να έχει τον πλήρη έλεγχο με τους Τόμας Ουόκαπ και Κώστα Παπανικολάου να είναι οι παίκτες «κλειδιά», μαζί με τον Μουσταφά Φαλ στο «ζωγραφιστό» στη συνέχεια η ελληνική ομάδα έδειχνε να ακολουθεί τον ρυθμό που έδιναν οι Τούρκοι με τα τρία γκαρντ (Λάρκιν, Μίτσιτς και Μπράιαντ).
Ο Εργκίν Αταμάν επέμεινε σ’ ένα σταθερό ρυθμό με έμφαση στα περιφερειακά σουτ βάζοντας πολύ λιγότερο την μπάλα στην ρακέτα, όπως έκανε άλλωστε όλη τη χρονιά και στο πρώτο μέρος μπορεί ο Σέιν Λάρκιν (είχε 16 πόντους στο πρώτο 20λεπτο) να ήταν ο παίκτης που κράτησε τους Τούρκους, όμως στην επανάληψη έκανε πολύ καλή δουλειά ο Μπράιαντ.
Αμυντικά ο Μπράιαν Ντάνστον αποτέλεσε το αντίπαλον δέος του Φαλ και τον παίκτη που κράτησε εκτός ρακέτας τον θηριώδη σέντερ όσο ήταν στο παρκέ. Όταν έμεινε από λύσεις ο Πλάις βοήθησε, όπως και ο Σίνγκλετον στην άμυνα.
Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός που από τα πρώτα λεπτά στηρίχθηκε στην άμυνα του που ήταν πολύ δυναμική, έδειχνε να μην ξέρει πως να κερδίσει. Την ώρα που οι Τούρκοι επέμεναν στο δικό τους σταθερό στυλ παιχνιδιού, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ένα πολύ κακό ροτέισιον που στο τέλος κόστισε.
Δηλαδή, δεν μπορεί να μην παίζουν στο τελευταίο 10λεπτο του αγώνα ο Κώστας Παπανικολάου (καλύτερος παίκτης συνολικά σε άμυνα επίθεση στο πρώτο ημίχρονο) ούτε για ένα δευτερόλεπτο και ο Τόμας Ουόκαπ να μπαίνει μόνο για μια άμυνα στο τελευταίο λεπτό! Όσο για τον Μουσταφά Φαλ θα μπορούσε στην τελευταία περίοδο και ειδικά στα τελευταία λεπτά να είναι στο παρκέ για κάποιες επιθέσεις, προκειμένου να περάσει η μπάλα από την ρακέτα και να αναζητηθούν καλύτερες προϋποθέσεις για να εκτελεστεί η επίθεση.
Αντίθετα, με τους Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ να βιάζονται να βάλουν τον Ολυμπιακό σε θέση οδηγού, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν επιθέσεις πολύ κακές που περιόρισαν και εν τέλει κόστισαν στην ελληνική ομάδα τη δυνατότητα να φτάσει στον τελικό.
Το σουτ του Βασίλιε Μίτσιτς στη λήξη αποτελεί τον χειρότερο τρόπο για να χάσεις έναν ημιτελικό, ένα γεγονός που αφήνει πικρή γεύση σε μια πορεία πολύ καλή και με την παρουσία του κόσμου να δίνει την εντύπωση ότι παίζει εντός έδρας. Και δεν το εκμεταλλεύτηκε καθόλου…
ΥΓ: Στην τελευταία επίθεση της Εφές ενδεχομένως ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα μπορούσε να διώξει την μπάλα από τα χέρια του Μίτσιτς με μια παγίδα παίζοντας ταυτόχρονα «όβερ πλέι» τον Λάρκιν. Έτσι ώστε κανείς από τους δυο χαρισματικούς σουτέρ να μην πάρει την τελευταία επίθεση.
