«Συγκροτείται, με απόφαση του πρωθυπουργού, επιστημονική επιτροπή η οποία αναλαμβάνει την εκπόνηση Εθνικής Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας Ανηλίκων».Τον Φεβρουάριο του 2024, την ημέρα των ερωτευμένων. «Ο πρωθυπουργός προήδρευσε σε σύσκεψη εργασίας με τα μέλη της επιτροπής, κατά την οποία έγινε μία πρώτη συζήτηση σχετικά με το υφιστάμενο πλαίσιο και τους στόχους της Εθνικής Στρατηγικής.
Στη σύσκεψη έλαβαν επίσης μέρος, από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Κυριάκος Πιερρακάκης, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης, η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας Σοφία Ζαχαράκη, ο υπουργός Επικρατείας Σταύρος Παπασταύρου, ο υφυπουργός Υγείας Δημήτρης Βαρτζόπουλος και ο υφυπουργός Παρά τω Πρωθυπουργώ Θανάσης Κοντογεώργης».
Επτά και πλέον μήνες μετά, εντός, εκτός και επί τα αυτά. Είναι ζόρικα πολύ τα σύνθετα κοινωνικά. Ναι, αλλά η επιτροπή των οκτώ επιστημόνων του Φεβρουαρίου τι απέγινε; Εκπόνησε το σχέδιο, κατέληξε σε κάποιες προτάσεις ή δικαίωσε τον αφορισμό για τις επιτροπές, μια μάζωξη ανθρώπων που ο καθένας δεν μπορεί να κάνει κάτι κι όλοι μαζί μπορούν να αποφασίσουν ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει;
Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά χθες στο υπουργικό -καλά το μαντέψατε- ανακοινώθηκε, μεταξύ άλλων, αυστηροποίηση των ποινών για τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα.
Μπορείς να μας πεις μεθόδους πρόληψης; Αλλιώς, αναμασούμε τα ίδια και τα ίδια, για «πολύ μεγάλη κρίση, παγκόσμια κρίση, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα», το φορτίο κυνικότητας και σκληρότητας που έχει συσσωρευτεί, την άμετρη βία, «τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, το πώς συνδέεται η ψηφιακή με την πραγματική βία και πώς το bullying αποκτά πια και ένα ξεκάθαρο ψηφιακό αποτύπωμα», το καζάνι της κοινωνίας, στον εναλλασσόμενο ρυθμό της παραβατικότητας και της αυστηροποίησης της νομοθεσίας.
Τιμωρία να υπάρχει -If you can’t do the time, don’t do the crime, όπως μου θύμισε κι ένας αναγνώστης-, αλλά η διαπαιδαγώγηση της κοινωνίας δεν είναι «Ο Νόμος 4000», προέκταση παλιότερης «επιτυχίας».
