Μια νέα μελέτη καταδεικνύει ότι η εκτεταμένη λαθροθηρία για το πολύτιμο ελεφαντόδοντο σε μέρη της Μοζαμβίκης οδήγησε στην εξέλιξη των ελεφάντων χωρίς χαυλιόδοντες.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science διαπίστωσε ότι στο Εθνικό Πάρκο Γκορονγκόσα μια παλαιότερα σπάνια γενετική πάθηση έχει γίνει πλέον πιο κοινή καθώς η λαθροθηρία ελεφαντόδοντου που χρησιμοποιήθηκε για τη χρηματοδότηση ενός εμφυλίου πολέμου ώθησε το είδος στο χείλος της εξαφάνισης.
Πριν από τον πόλεμο, περίπου το 18,5% των θηλυκών μεγάλωναν χωρίς χαυλιόδοντες. Αλλά αυτό το ποσοστό έχει αυξηθεί στο 33% μεταξύ των ελεφάντων που γεννήθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90.
Περίπου το 90% του πληθυσμού των ελεφάντων της Μοζαμβίκης σφαγιάστηκε από μαχητές και των δύο πλευρών του εμφυλίου πολέμου που διήρκεσε από το 1977 έως το 1992. Λαθροκυνηγοί πουλούσαν το ελεφαντόδοντο για να χρηματοδοτήσουν τη σύγκρουση μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των αντικομμουνιστών ανταρτών.
Όπως και το χρώμα των ματιών και η ομάδα αίματος στους ανθρώπους, τα γονίδια είναι υπεύθυνα για το εάν οι ελέφαντες κληρονομούν χαυλιόδοντες από τους γονείς τους.
Οι ελέφαντες χωρίς χαυλιόδοντες έμεναν απείραχτοι από τους κυνηγούς, οδηγώντας σε αυξημένη πιθανότητα να αναπαραχθούν και να μεταδώσουν το γενετικό χαρακτηριστικό χωρίς χαυλιόδοντες στους απογόνους τους.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης, ο καθηγητής Ρόμπερτ Πρίνγκλ του Πανεπιστημίου Πρίνσετον, επισήμανε ότι η ανακάλυψη θα μπορούσε να έχει μια σειρά από μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για το είδος. Σημείωσε ότι επειδή το χαρακτηριστικό χωρίς χαυλιόδοντες ήταν θανατηφόρο για τους αρσενικούς απογόνους, είναι πιθανό να γεννηθούν λιγότεροι ελέφαντες συνολικά. Αυτό θα μπορούσε να επιβραδύνει την ανάκαμψη του είδους, με τους ελέφαντες να είναι σήμερα λίγο πάνω από 700 στο πάρκο.
«Η απουσία χαυλιοδόντων μπορεί να είναι επωφελής κατά τη διάρκεια ενός πολέμου», είπε ο καθηγητής Πρίνγκλ, αλλά πρόσθεσε ότι «αυτό έχει ένα κόστος». Μια άλλη πιθανή επίπτωση είναι οι αλλαγές στο ευρύτερο τοπίο, καθώς η μελέτη αποκάλυψε ότι τα ζώα με και τα ζώα χωρίς χαυλιόδοντα τρώνε διαφορετικά φυτά. Αλλά ο καθηγητής Πρίνγκλ τόνισε ότι το χαρακτηριστικό ήταν αναστρέψιμο με την πάροδο του χρόνου καθώς οι πληθυσμοί ανέκαμπταν από το χείλος της εξάλειψης.
Πηγή: science.org
