Δυναμικά ξεκίνησε η εγχώρια τουριστική σεζόν, κι όμως εξακολουθούν να προβληματίζουν οι ελλείψεις σε προσωπικό. Γιατί αρκετοί εργαζόμενοι δεν επέστρεψαν στον τουρισμό μετά την πανδημία του COVID-19; Γιατί παρουσιάζεται αυτό το εργασιακό κενό στην τουριστική βιομηχανία; Γιατί η αύξηση μισθών από μόνη της φαίνεται να μην αποτελεί βιώσιμη λύση αλλά ένα πρόσκαιρο ελκυστικό «δέλεαρ»;
Τα ερωτήματα αυτά, που αποτελούν αναντίρρητα τροφή για σκέψη, μας κάνουν να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα, το οποίο για να λυθεί απαιτεί την λήψη πολλών και συντονισμένων ενεργειών. Η μετατροπή της Ελλάδας σε 12μηνο τουριστικό προορισμό, αυτό που συχνά αναφέρεται ως επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ανακουφιστικό μέτρο για τους εργαζόμενους στο χώρο, ενισχύοντας το αίσθημα της εργασιακής μονιμότητας, σταθερότητας, και ασφάλειας, το οποίο όπως φαίνεται δοκιμάζεται σήμερα. Και πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί αυτό;
Αν μη τι άλλο, οι εξαιρετικές καιρικές συνθήκες της Ελλάδας, η ασύγκριτη φυσική της ομορφιά και το πλούσιο πολιτιστικό απόθεμα που διαθέτει, και το οποίο αποτελεί βασικό πυλώνα της Ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς, σίγουρα θα μπορούσαν να αποτελέσουν έναν αξιόπιστο σύμμαχο για να μπορέσει να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια. Ο εμπλουτισμός του κλασσικού ελληνικού δίπτυχου τουριστικού προϊόντος «ήλιος και θάλασσα» με σύγχρονες έννοιες, όπως είναι η ευεξία και η μακροζωία, η γαστρονομία, και γενικότερα οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού είναι μόνο μερικές από τις ενέργειες που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ενίσχυση της προσπάθειας επιμήκυνσης της ελληνικής τουριστικής περιόδου.
Η αναβάθμιση των τουριστικών υποδομών και αντίστοιχων υπηρεσιών αποτελεί άλλη μία ενδεχόμενη ενέργεια ενίσχυσης του αισθήματος της εργασιακής μονιμότητας και ασφάλειας των εργαζομένων στον τομέα. Δεν νοείται εξέλιξη του τουρισμού χωρίς αναβάθμιση και ανάπτυξη του συνόλου των τουριστικών υποδομών. Η αναβάθμιση και ανάπτυξη του κλάδου θα αποτελέσουν τους παράγοντες που θα καθορίσουν την ελκυστικότητα αυτού και κατ’ επέκταση θα συμβάλλουν στην δημιουργία κινήτρων για την παραμονή των εργαζομένων στην τουριστική βιομηχανία, καθώς, επίσης θα δώσουν και την ευκαιρία απόλαυσης των πλεονεκτημάτων που απορρέουν από τον τουρισμό.
Επενδύοντας στην ενίσχυση των γνώσεων και στην αναβάθμιση των δεξιοτήτων των εργαζομένων στον τομέα του τουρισμού, καθώς, επίσης, ενισχύοντας μια κουλτούρα δια βίου μάθησης και επαγγελματικής ανάπτυξης, η τουριστική βιομηχανία μπορεί να διασφαλίσει ένα πιο σταθερό, ανταγωνιστικό και ελκυστικό εργασιακό περιβάλλον.
Για να διατηρήσει και να προσελκύσει εργαζόμενους, ο τουριστικός κλάδος χρειάζεται να μπορεί να ανταποκριθεί στις συνεχείς εξελικτικές απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής και να επιδείξει δέσμευση για τα αισθήματα εργασιακής ασφάλειας, σταθερότητας και μονιμότητας, που, όπως φαίνεται, δοκιμάζονται σήμερα. Ενώ οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η τουριστική βιομηχανία είναι αρκετές, υπάρχει η ευκαιρία να ανοικοδομηθεί με τρόπο πιο βιώσιμο και ανθεκτικό, δημιουργώντας ένα πιο σταθερό και προσοδοφόρο μέλλον για τους εργαζόμενους του τουρισμού και τον κλάδο συνολικά.
Έρη ΚαραμήτρουΠτυχιούχος Αρχαιολογίας |Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος σε Σπουδές Πολιτιστικής Κληρονομιάς (UCL) |Δραστηριοποιούμενη στον Τουριστικό Κλάδο
