Αυτό το απόκοσμο, διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο είναι αυτό με το οποίο μοιάζει ο Ήλιος από κοντά. Το Solar Orbiter του ESA κινηματογράφησε τη μετάβαση από την κατώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου στο πολύ θερμότερο εξωτερικό στέμμα. Οι δομές που μοιάζουν με τρίχες αποτελούνται από φορτισμένο αέριο (πλάσμα), ακολουθώντας τις γραμμές μαγνητικού πεδίου που αναδύονται από το εσωτερικό του Ήλιου. Οι πιο φωτεινές περιοχές έχουν θερμοκρασία περίπου ένα εκατομμύριο βαθμούς Κελσίου, ενώ το ψυχρότερο υλικό φαίνεται σκοτεινό καθώς απορροφά ακτινοβολία.
Αυτό το καταγράφηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2023 από το όργανο Extreme Ultraviolet Imager (EUI) του Solar Orbiter. Εκείνη τη στιγμή, το διαστημικό σκάφος βρισκόταν περίπου στο ένα τρίτο της απόστασης της Γης από τον Ήλιο, κατευθυνόμενο προς την πλησιέστερη προσέγγιση σε απόσταση 43 εκατομμυρίων χιλιομέτρων στις 7 Οκτωβρίου. Την ίδια ημέρα που καταγράφηκε αυτό το , το Parker Solar Probe της NASA έφτασε σε απόσταση μόλις 7,26 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από την ηλιακή επιφάνεια. Αντί να απεικονίζει απευθείας τον Ήλιο, το Parker μετρά σωματίδια και το μαγνητικό πεδίο στο στέμμα του Ήλιου και στον ηλιακό άνεμο. Αυτή ήταν μια τέλεια ευκαιρία για τις δύο αποστολές να συνεργαστούν, με τα όργανα τηλεπισκόπησης του Solar Orbiter υπό την ηγεσία του ESA να παρατηρούν την περιοχή προέλευσης του ηλιακού ανέμου που στη συνέχεια θα περνούσε από το Parker Solar Probe.
Τι να παρατηρήσετε στο
Κάτω αριστερή γωνία: Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό που είναι ορατό σε όλο αυτό το είναι τα φωτεινά αέρια που δημιουργούν λεπτά, δαντελωτά σχέδια σε όλο τον Ήλιο. Αυτό ονομάζεται στεμματικό “βρύο”. Συνήθως εμφανίζεται γύρω από τη βάση μεγάλων στεμματικών βρόχων που είναι πολύ καυτοί ή πολύ λεπτοί για να γίνουν ορατοί με τις επιλεγμένες ρυθμίσεις του οργάνου.
Στον ηλιακό ορίζοντα: Στήλες αερίων, γνωστές ως spicules, φτάνουν μέχρι τη χρωμόσφαιρα του Ήλιου. Αυτές μπορούν να φτάσουν σε ύψος μέχρι και 10 000 km.
Κέντρο γύρω στο 0:22: Μια μικρή έκρηξη στο κέντρο του οπτικού πεδίου, με ψυχρότερο υλικό να ανυψώνεται προς τα πάνω και στη συνέχεια να πέφτει κυρίως προς τα κάτω. Μην ξεγελιέστε από τη χρήση του όρου “μικρό” εδώ: αυτή η έκρηξη είναι μεγαλύτερη από τη Γη!
Κέντρο-αριστερά γύρω στο 0:30: Η “ψυχρή” στεμματική βροχή (πιθανώς λιγότερο από 10 000 °C) φαίνεται σκοτεινή μπροστά στο φωτεινό φόντο των μεγάλων στεμματικών βρόχων (περίπου ένα εκατομμύριο βαθμοί). Η βροχή αποτελείται από συστάδες πλάσματος υψηλότερης πυκνότητας που πέφτουν πίσω προς τον Ήλιο υπό την επίδραση της βαρύτητας.
[ESA]
