Ο Γιώργος Χρανιώτης μένει σπίτι και όπως αρκετοί, «έσκαψε» σε παλιές φωτογραφίες και αρχείο που έχει. Και ψάχνοντας έπεσε πάνω στην πρώτη του φωτογράφιση για το περιοδικό «Κατερίνα».
Και κάπως έτσι, ο ηθοποιός θέλησε να μοιραστεί στο Instagram το σπάνιο υλικό με τους διαδικτυακούς του φίλους. Ανέβασε, λοιπόν, στον προσωπικό του λογαριασμό ένα βίντεο, όπου ξεφυλλίζει τις σελίδες του περιοδικού, ενώ στη μακροσκελή λεζάντα που το συνοδεύει, μεταξύ άλλων, θυμάται πως μετά τη συγκεκριμένη φωτογράφιση – που έγινε το 1994 – έλαβε πολλά γράμματα από θαυμάστριες. Στο εξώφυλλο φιλοξενείται ο Τζόνι Ντεπ, με μακριά μαλλιά και είδωλο τότε των κοριτσιών.
«Και κάπως ετσι, στα χρόνια του κορονοϊού ,βρέθηκε η πρώτη φωτογράφιση, που κανα ποτε στην ζωη μου για το περιοδικό Κατερίνα. Τ αγόρια διαβάζαμε Μπλεκ, Δικαστή Ντρεντ,Μίκυ Μαους και τα κοριτσια, Κατερίνα, Σούπερ Κατερινα και Παττυ. Η φωτό είναι από το 1994 ή -95 και θυμαμαι ότι ο δημοσιογράφος με είχε ρωτήσει αν θα χα πρόβλημα να κοινοποιήσω και το τηλ μου στην συνεντευξη για να επικοινωνήσουν μαζί μου, οι Φανς. Πηρα την ορθή απόφαση να δώσω μόνο μια διεύθυνση και ελαβα γράμματα!!!!(ναι γράφαμε γράμματα στα 90´s παιδιά!!!)που χω φυλαγμένα ακόμα. Τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα και η λέξη ελευθερία, είχε ένα πολυ διαφορετικό νόημα, απ ότι έχει τώρα.Αν μου λείπει κάτι από τότε-και μου λείπει πολυ-είναι η έλλειψη φόβου που είχαμε όλοι μας. Μια υγειής ανοσία ,μια διάθεση να ζήσεις τόσο έντονα και τόσο αληθινά, που δεν προλάβαινες όχι μόνο να φοβηθείς αλλα και να σκεφτείς ότι μπορεί να φοβηθείς. Τρελλα και απέραντη φιλομάθεια, ακραία δίψα για ζωη και προσήλωση σε οτιδήποτε μας ζωντάνευε και μας ξύπναγε!!!Ωραια χρόνια, σκληρά, αληθινά και ζωντανά!!!Εμεις που ζήσαμε τα 90s,ειμαστε ευλογημένοι. Και μπορούμε να θυμηθούμε την αφοβία μας και την ζωηράδα μας και να την ξανά γιορτάσουμε με αλλά χρωματα και μ άλλη όρεξη όταν ξανά σμίξουμε πάλι. Αυτη ειν η ευχή μου και ετσι θέλω να ζήσω, όταν ξανακουμπησω εσάς. Εμάς!!!Αντεχουμε κι άλλο ωρε??? Ω ναι αντέχουμε!!!», έγραψε ο ηθοποιός.
Και κάπως ετσι,στα χρόνια του κορονοϊού ,βρέθηκε η πρώτη φωτογράφιση,που κανα ποτε στην ζωη μου για το περιοδικό Κατερίνα.Τ αγόρια διαβάζαμε Μπλεκ,Δικαστή Ντρεντ,Μίκυ Μαους και τα κοριτσια,Κατερίνα,Σούπερ Κατερινα και Παττυ.Η φωτό είναι από το 1994 ή -95 και θυμαμαι ότι ο δημοσιογράφος με είχε ρωτήσει αν θα χα πρόβλημα να κοινοποιήσω και το τηλ μου στην συνεντευξη για να επικοινωνήσουν μαζί μου,οι Φανς.Πηρα την ορθή απόφαση να δώσω μόνο μια διεύθυνση και ελαβα γράμματα!!!!(ναι γράφαμε γράμματα στα 90´s παιδιά!!!)που χω φυλαγμένα ακόμα.Τότε ήταν αλλιώς τα πράγματα και η λέξη ελευθερία,είχε ένα πολυ διαφορετικό νόημα,απ ότι έχει τώρα.Αν μου λείπει κάτι από τότε-και μου λείπει πολυ-είναι η έλλειψη φόβου που είχαμε όλοι μας.Μια υγειής ανοσία,μια διάθεση να ζήσεις τόσο έντονα και τόσο αληθινά,που δεν προλάβαινες όχι μόνο να φοβηθείς αλλα και να σκεφτείς ότι μπορεί να φοβηθείς.Τρελλα και απέραντη φιλομάθεια,ακραία δίψα για ζωη και προσήλωση σε οτιδήποτε μας ζωντάνευε και μας ξύπναγε!!!Ωραια χρόνια,σκληρά,αληθινά και ζωντανά!!!Εμεις που ζήσαμε τα 90s,ειμαστε ευλογημένοι.Και μπορούμε να θυμηθούμε την αφοβία μας και την ζωηράδα μας και να την ξανά γιορτάσουμε με αλλά χρωματα και μ άλλη όρεξη όταν ξανά σμίξουμε πάλι.Αυτη ειν η ευχή μου και ετσι θέλω να ζήσω,όταν ξανακουμπησω εσάς.Εμάς!!!Αντεχουμε κι άλλο ωρε???Ω ναι αντέχουμε!!!
