Η αγαπημένη ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για τους «Απαράδεκτους» και το «Σ’αγαπώ Μ’αγαπάς» ενώ αποκάλυψε τον λόγο που δεν κάνει πια τηλεόραση.
Λες συχνά πως η Ελλάδα για να προχωρήσει και να εξελιχθεί και στον δικό σας χώρο πρέπει να εξάγει. Στην εποχή που ο πλανήτης ζει σε ρυθμούς Netflix έχεις σκεφτεί πως αυτός είναι ένας πιθανός δρόμος να «εξάγουμε»;
Σαφώς το έχω σκεφτεί και το έχω επιθυμήσει, αλλά για κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει μια στρατηγική από πολλούς μαζί. Η Ελλάδα δεν έχει παράδοση στο να οργανώνει στρατηγικά τα πράγματα – στη σόουμπιζ τουλάχιστον. Και για να γίνει μια τέτοια εξαγωγή θέλει μια στρατηγική.
Να μαζευτούν κάποιοι άνθρωποι και να πουν «για να δούμε για την επόμενη 10ετία τι φάση παίζει; Τι θέλουμε να κάνουμε εμείς…». Αλλά δυστυχώς το περισσότερο που θέλουμε είναι να ψωνίσουμε κάτι απέξω και να ησυχάσουμε. Να το πάρουμε φτηνά ή ακριβά και να μην οργανωθούμε εμείς για το τι δικό μας θα βγάλουμε.
Στους «Απαράδεκτους» είχες βρει τρεις φίλους και έγραψες μια σειρά πρωτοποριακή για τα ’90s, που ακόμα και σήμερα που παίζεται στο Mega σκίζει σε τηλεθέαση και παραμένει επίκαιρη. Τότε βρήκες τον τρόπο να εκφράσεις ένα πολύ ευρύ σύνολο ανθρώπων. Γιατί όχι και τώρα;
Μπορεί ασυνείδητα να μην το έχω αποφασίσει, αλλά ελπίζω πως θα έρθει η ώρα του! Γενικά, όμως, νιώθω πως σήμερα δεν υπάρχουν οραματιστές. Όταν έγιναν «Οι απαράδεκτοι» υπήρχε όραμα. Και δεν λέω για μας, αλλά για τους πιο πάνω. Όπως ο Γιώργος και η Φρόσω Ράλλη, που ήταν οι παραγωγοί.
Τώρα νιώθω πως δεν υπάρχει όραμα και η πίστη πως έχουμε κάτι «ταξιδέψιμο». Λέμε «πάμε να κάνουμε αυτό το σίριαλ που θα χτυπήσει το άλλο που πήγε καλά. Τι συνταγή είχε το άλλο που πήγε καλά; Αυτό θα κάνουμε».
Αυτός είναι ο λόγος που δεν κάνεις τηλεόραση;
Ναι, ξεκάθαρα.
Έχεις γράψει δύο σειρές που έκαναν τεράστια επιτυχία, τους «Απαράδεκτους» και το «Σ’ αγαπώ – μ’ αγαπάς», και στο μυαλό του κόσμου υπάρχει η αίσθηση πως κάνεις πολλή τηλεόραση, ενώ δεν είναι έτσι. Σε κάθε συνέντευξη σε ρωτούν αν σου λείπει η τηλεόραση.
Δεν μου λείπει ακριβώς γιατί δεν έχω βρει τον οραματιστή, όπως τον καταλαβαίνω εγώ τουλάχιστον.
:ΟΚ
