Γιώργος Κοσκινάς. Οι περισσότεροι ενδεχομένως τον γνωρίζεται από τις δράσεις του για το γήπεδο. Από το 2017 μέχρι και σήμερα ήταν ένα από τα παιδιά που έπαιρναν την κάμερά τους και μας έδιναν, μέσω youtube, πλάνα από τα έργα. Και πριν όμως: αγκαλιά με τη μακέτα του από το «Νίκος Γκούμας». Αυτός που ζωγράφισε τον Δικέφαλο Αετό σε ένα τσιμέντο στη μέση του οικοπέδου τα χρόνια που ήταν παρατημένο. Αυτός που ύψωσε τη σημαία στο οικόπεδο, να θυμίζει ΑΕΚ μέσα στα αγριόχορτα. Αυτός που ήταν μαζί με πολύ κόσμο στην πρώτη γραμμή των συλλαλητηρίων με σύνθημα «γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια». Αυτός που διοργάνωνε εκδηλώσεις στο οικόπεδο για να «θυμόμαστε και να μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι το σπίτι της ΑΕΚ». Ο Γιώργος Κοσκινάς μιλάει στο aek365 και πραγματικά η σχεδόν 2ώρη κουβέντα μας ήταν απολαυστική. Ήταν γεμάτη συναισθήματα και αναμνήσεις. Ήταν γεμάτη αγάπη για την ΑΕΚ:
«Τώρα που φτάνουμε στην πηγή. Είμαστε τυχεροί που το ζούμε. Πιστεύω ότι θα είμαστε σαν… χαμένοι στα εγκαίνια και στο πρώτο παιχνίδι. Θα μπούμε μέσα, θα κοιτάμε το στέγαστρο, τις εξέδρες, τα καθίσματα και μπορεί να μην το πιστεύουμε. Κάποιος θα πιάνει με το μάτι του το νέο καρεκλάκι και θα σκέφτεται το καρεκλάκι που είχε πάρει από το Γκούμας. Αναμνήσεις φίλε… Αναμνήσεις! Δεν συγκρίνεται ούτε με πρωτάθλημα αυτό που ζούμε με το γήπεδο. Ξέρεις πως το περιμέναμε όλοι. Το τι τραβήξαμε. Τα φέρνω στο μυαλό μου και λέω “τι τραβήξαμε;”. Συλλαλητήρια… Χάνεται το μυαλό. Πόσο μάλλον τώρα που τώρα περνάει στο μυαλό.
Χαλάλι όλα όμως. Δε μετανιώνω τίποτα απ’ όσα κάναμε. Όχι εγώ, είμαι ο τελευταίος κρίκος. Χαλάλι όλα. Πιστεύω θα ξαναβρούμε το dna μας. Πολλές γενιές έχασαν το dna της ΑΕΚ όλα αυτά τα χρόνια, μακριά από τη Φιλαδέλφεια. Χάθηκε λίγο το συναίσθημα. Να συναντηθείς με τις παρέες σου, να πιεις τις μπύρες σου, το βρώμικο, να πας στα στέκια σου. Το έβλεπα και στη γηπεδική συμπεριφορά μας. Δεν υπήρχε αυτή η σπιτική ζεστασιά. Άκουγες τα τύμπανα έξω από τη Σκεπαστή. Αυτά στο ΟΑΚΑ δεν υπήρχαν. Τα έφερε έτσι η ζωή και ο κόσμος άλλαξε. Δεν νιώσαμε ποτέ τη ζεστασιά του σπιτιού μας. Αυτό θέλω να ξαναβρω τώρα στη Φιλαδέλφεια: τον κόσμο ζεστό, όπως στη Φιλαδέλφεια παλιά. Οι πιο παλιοί θα το ξαναβρούν πιο γρήγορα. Θα συμπεριφερθούν αυθόρμητα, σκεπτόμενοι τα παλιά. Οι νέες γενιές δε τα έχουν ζήσει αυτά».
Και οι αναμνήσεις συνεχίζονται. Ο Γιώργος θυμάται όταν χτιζόταν η Σκεπαστή και αυτή την εικόνα την «πάντρεψε» με το γκρέμισμα του «Γκούμας» και το χτίσιμο της «Αγιά Σοφιάς»: «Ειχα προλάβει τη Σκεπαστή στα τελειώματα. Με το που έπεσε το πρώτο τσιμέντο στο Γκούμας, μου ήρθε στο μυαλό η Σκεπαστή όταν χτιζόταν. Μου έρχονται εικόνες τώρα από το οικόπεδο. Όταν ήταν οικόπεδο μου έρχονταν στιγμές από το παλιό! Για τέτοιες σκέψεις! Τώρα θα κάθομαι στην «21» και θα σκέφτομαι τις εικόνες που είχαμε μέσα από τη Σκεπαστή».
Και πάμε στην ιστορία της μακέτας που έχει κατασκευάσει, με την εικόνα του να την κουβαλάει πάντα να είναι χαραγμένη στις αναμνήσεις πολύ κόσμου. Ο Γιώργος Κοσκινάς μας εξηγεί γιατί έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία και τον μοναδικό λόγο που φρόντιζε να δίνει… ζωή στο οικόπεδο της ΑΕΚ τα χρόνια της ξενιτιάς: «Κουβαλούσα μαζί μου τη μακέτα γιατί συμβολικά ήθελα να περάσω ότι πρέπει ο κόσμος να πάρει την κατάσταση του γηπέδου στα χέρια του – να την πάρει στα χέρια του εννοώ με κόσμιο τρόπο φυσικά. Να πιέσει ο κόσμος να φτιάξουμε γήπεδο. Όχι να δείξω τη μακέτα, την οποία την είχα φτιάξει το 1988! Με παιδικό μυαλό τότε. Ήθελα συμβολικά να περάσω μήνυμα στον κόσμο. Το να βλέπεις να γκρεμίζεται το σπίτι σου και να βλέπεις να το έχεις στα χέρια σου σε μικρογραφία ήταν ιδιαίτερο. Ολα τα υπόλοιπα ήρθαν αυθόρμητα. Ακόμα και η σημαία το 2007, οι εκδηλώσεις, οι πίτες όλα ήταν αυθόρμητα. Να μη χάσει το κλίμα ο χώρος ήθελα. Να μην ξεχάσει το οικόπεδο ο κόσμος της ΑΕΚ. Και οικόπεδο που ήταν η ΑΕΚ ήταν εκεί. Ήθελα εκεί να θυμάται ο κόσμος. Μετά ήρθε η ώρα του Δικέφαλου. Μου ήρθε να το φτιάξουμε, να το ζωγραφίσουμε, ώστε να φαίνεται από το google earthe! Μετά ήρθε πορεία η σκέψη να καθόμαστε μέσα, να περνάμε παρέα κάποιες ώρες. Να πίνουμε μπύρες, να σκεφτόμαστε τα παλιά. Συμβολικές όλες οι κινήσεις: να μην ξεχάσουμε το χώρο και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Θυμάμαι 23 Νοεμβρίου του 2003 έγινε το πρώτο συλλαλητήριο για το γήπεδο στη Φιλαδέλφεια! Ηταν κουραστικό όλο αυτό, άλλα συνάμα και τόσο ωραίο το συναίσθημα και να το ζεις και το βασικό ότι το μεταδίδεις. Είναι μια ικανοποίηση να μεταφέρεις στον κόσμο έστω μέσα από την κάμερα να χτίζεται. Εστω μπαίνει κάποιος στο κλίμα ότι κάτι όμορφο δημιουργείται πάλι. Αυτό με ενδιέφερε. Θέλω να πιστεύω ότι όλα τα παιδιά που τραβούσαν βίντεο με τα έργα το κάναμε: βάλαμε στο κλίμα τον κόσμο. Περιμένω τώρα τα εγκαίνια να συναντηθούμε όλοι μαζί… Θα ξαναπάρω τη μακέτα στα χέρια μου μετά από 5 χρόνια! Είχα πει το «αντίο» όταν ξεκίνησε να χτίζεται, τώρα που χτίστηκε θέλω να ξαναπάρω τη μακέτα στα χέρια μου να ζήσω πάλι το παρελθόν».
Αυτή η όμορφη κουβέντα κλείνει με τον Γιώργο να θυμάται και να έχει ως ευαγγέλιο μία ατάκα που πατέρα του. Μία κουβέντα που καλό θα είναι να την έχουμε όλοι κατά νου: «Μου είχε πει ο πατέρας μου “την ΑΕΚ μόνο να την αγαπάς. Μόνο να την αγαπάς. Και όλα τα άλλα θα τα δεις στην πορεία…”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ
Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα – 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
