Ένας ακόμα αγώνας στο Circuit de la Sarthe ολοκληρώθηκε, με την Ferrari να είναι ο μεγάλος νικητής. Ένας μαραθώνιος 24 ωρών που αν δεν υπήρχε η παρατεταμένη περίοδος αυτοκινήτου ασφαλείας και μερικές… αμφισβητούμενες αποφάσεις των αγωνοδικών, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως κλασικός. Οι προϋποθέσεις υπήρχαν από την αρχή. Ένα αρκετά… περιπετειώδες δελτίο καιρού, 9 διαφορετικοί κατασκευαστές μόνο στην κορυφαία κατηγορία χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε την LMP2 και την LMGT3 και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες θεατών να δημιουργούν το απαραίτητο κλίμα. Πριν τα αγωνιστικά πάρουν την σημαία της εκκίνησης πήραμε μία μικρή γεύση του μέλλοντος με κάποια υδρογονοκίνητα μοντέλα να κάνουν έναν γύρο επίδειξης και αμέσως μετά τον Ζιζού (κατά κόσμο Ζινεντίν Ζιντάν) να ζητά από τους οδηγούς να βάλουν μπροστά τους κινητήρες ώστε να ξεκινήσει ο γύρος σχηματισμού. Με το μεγάλο “Rolex” να γράφει 16:00 (17:00 ώρα Ελλάδος) ο Γολγοθάς ξεκίνησε…
Οι πρώτοι γύροι ήταν ανέλπιστα ήρεμοι. Μάχες υπήρχαν από την κορυφή της Hypercar κατηγορίες όπου οι δύο από τις τρεις Ferrari 499P μπήκαν δυναμικά μέχρι το τέλος της LMGT3 αλλά ευτυχώς δεν υπήρχαν ατυχήματα που θα έδιναν πρόωρο τέλος στις προσπάθειες κάποιων ομάδων. Δεν έχει νόημα να κάνουμε αναδρομή ενός ολόκληρου 24ωρου αγώνα καθώς θα έπρεπε να αφιερώσουμε εκατοντάδες γραμμών για κάτι που ούτως ή άλλως έχει γίνει και μάλιστα καλύτερα και πιο… φιλικά στον θεατή με τα s που έχουν ανέβει στο επίσημο κανάλι του World Endurance Championship στο Youtube. Ο αγώνας είχε μάχες, προσπεράσεις, απρόοπτα, σωστές και λάθος στρατηγικές αποφάσεις σε συνδυασμό με μεταβλητό καιρό, ατυχίες και ότι άλλο βάζει ο νους σου με τις ομάδες και τους οδηγούς να είναι επιφυλακτικοί αλλά ταυτόχρονα να πιέζουν με πολύ ψηλούς ρυθμούς καθώς φαινόταν ότι ο νικητής θα κριθεί στο νήμα και ο ανταγωνισμός είναι πρωτοφανής σε αυτό το επίπεδο. Το πρώτο μεγάλο… ξενέρωμα ήρθε μετά τα μεσάνυχτα όταν άνοιξαν οι ουρανοί και οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να “παγώσουν” τον αγώνα με τα αυτοκίνητα ασφαλείας και δεν μιλάμε για 5 ή 10 λεπτά. Τα αυτοκίνητα ασφαλείας όριζαν για τόση ώρα τον ρυθμό που μάθαμε τι γίνεται όταν κάποιο από αυτά κοντεύει να εξαντλήσει τα καύσιμα του… Υπάρχει 4ο (στο Le Mans λόγω του μήκους της πίστας το safety car δεν είναι ένα αλλά τρία) το οποίο αντικαθιστά κυκλικά όποιο χρειάζεται ανεφοδιασμό.
Οι καιρικές συνθήκες σε συνδυασμό με την μαύρη νύχτα και τις 3 διαφορετικές κλάσεις που αγωνίζονται ταυτόχρονα έκαναν όντως επικίνδυνη την κατάσταση και δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να κατακρίνει τους διοργανωτές για την απόφαση τους να συνεχίσουν τον αγώνα πίσω από τα αυτοκίνητα ασφαλείας για 6 ολόκληρες ώρες!
Έστω και με αυτόν τον βαρετό τρόπο, η νύχτα πέρασε και ο ήλιος ανέτειλε ξανά στο Circuit de la Sarthe… όσο του επέτρεπαν τα βαριά σύννεφα τουλάχιστον. Οι τελευταίες 8 ώρες του αγώνα ήταν ένα ανελέητο σπριντ μέχρι το τέλος. Ferrari, Porsche, Cadillac και Toyota μάχονταν με μένος για κάθε σπιθαμή, για κάθε δευτερόλεπτο και για κάθε θέση. Όσο ανέβαιναν οι ρυθμοί και σε συνδυασμό με την αναμφίβολη κούραση, τα ατυχήματα συνεχίζονταν και σε μερικές περιπτώσεις οδηγούσαν σε νέες περιόδους αυτοκινήτων ασφαλείας. Στο τέλος όμως, η Ferrari 499P της AF Corse με το νούμερο 50 κατάφερε να τερματίσει πρώτη παρά το γεγονός ότι μία… πεισματάρα πόρτα που αρνούνταν να κλείσει την ανάγκασε να “σπάσει” το μοτίβο των pit stops της και εν τέλει, σε αιματηρή οικονομία καυσίμου. Όλα αυτά επέτρεψαν στο Toyota με το Νο. 7 των Lopez/Kobayashi/de Vries να κυνηγήσει την Ferrari μέχρι τον τελευταίο γύρο, χωρίς αποτέλεσμα δυστυχώς αφού τερμάτισε λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα πίσω από το Νο. 50 των Fuoco/Molina/Nielsen. Στην 3η θέση η περσινή νικήτρια με το Νο. 51 των Pier Guidi/Calado/Giovinazzi ενώ την πεντάδα συμπλήρωσαν η Porsche Penske των Estre/Lotterer/Vanthoor και το Toyota των Buemi/Hartley/Hirakawa. Ανάμεσα στα highlights του αγώνα η επίδοση της Cadillac, της πρωτοεμφανιζόμενης Lamborghini και της μοναδικής Isotta Fraschini που κατέθεσε ψυχή απέναντι σε κολοσσούς και κατάφερε να τερματίσει έστω και 9 γύρους πίσω από τον νικητή. Απογοητευτική από την άλλη ήταν η εμφάνιση της Peugeot που ακόμα δεν έχει βρει τον δρόμο της με το 9×8, της BMW και της Alpine, που έδειξε ότι δεν υστερεί σημαντικά σε ταχύτητα αλλά δεν κατάφερε να αντέξει περισσότερες από 6 ώρες…
Στην LMP2 κατηγορία, η United Autosports με τους Jarvis/Garg/Siegel κατέκτησε τη νίκη μπροστά από τους Πολωνούς της Inter Europol Competition με τους Smiechowski/Lomko/Novalak και την IDEC Sport των Lafargue/van Uitert/de Gerus. Τέλος, στην LMGT3 κατηγορία που πραγματοποίησε το ντεμπούτο της στον φετινό αγώνα, είδαμε 4 κατασκευαστές στις πρώτες 5 θέσεις με την Manthey EMA των Shahin/Schuring/Lietz να κατακτά τη νίκη με Porsche 911 GT3 R. Αμέσως μετά τερμάτισε η Team WRT των Leung/Gelael/Farfus με την BMW M4 LMGT3 και στην τελευταία θέση του podium στάθηκε η Ford Mustang LMGT3 των Roda/Pedersen/Olsen. Πίσω τους τερμάτισε η έτερη Mustang με τους Hartshorne/Tuck/Mies και στην 5η θέση οι άτυχες Bovy/Gatting/Frey, οι λεγόμενες Iron Dames με την Lamborghini Huracan LMGT3 Evo2. Εν κατακλείδι, αυτές οι 24 ώρες του Le Mans μπορεί να ήταν οι συντομότερες από πλευράς απόστασης από το 1995 καθώς ολοκληρώθηκαν “μόλις” 311 γύροι που αντιστοιχούν σε κάτι περισσότερο από 4.237 χιλιόμετρα αλλά μας αποζημίωσαν με το θέαμα, το πάθος, την στρατηγική και τα συναισθήματα που πρόσφερε σε αφθονία. Ραντεβού σε 12 μήνες…
