Το ότι έχουμε τεράστιο πρόβλημα με τα πλαστικά απόβλητα είναι σαφές, αλλά καταβάλλονται πολυάριθμες προσπάθειες για την καταπολέμηση της ρύπανσης, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να καθαρίσουμε το χάος. Στη μάχη συμμετέχει και η Φύση, και οι επιστήμονες έχουν πλέον εντοπίσει έναν θαλάσσιο μύκητα που καταστρέφει τα πλαστικά.
Ο μύκητας, που ονομάζεται Parengyodontium album, βρέθηκε να ζει μαζί με άλλους θαλάσσιους οργανισμούς σε δείγματα πλαστικών σκουπιδιών που αντλήθηκαν από το σκουπιδότοπο του Βόρειου Ειρηνικού τον Δεκέμβριο του 2019 κατά τη διάρκεια της αποστολής 3 του Ocean Cleanup για τον Βόρειο Ειρηνικό.
Στη συνέχεια εντοπίστηκε και απομονώθηκε από θαλάσσιους βιολόγους του Βασιλικού Ολλανδικού Ινστιτούτου Θαλασσίων Ερευνών, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και ινστιτούτα στο Παρίσι, την Κοπεγχάγη και την Ελβετία. Ο μύκητας καλλιεργήθηκε στη συνέχεια στο εργαστήριο και διαπιστώθηκε ότι διασπά το πολυαιθυλένιο, ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα πλαστικά και βρίσκεται σε πράγματα όπως η μεμβράνη συσκευασίας, σακούλες παντοπωλείου, μπουκάλια, παιχνίδια και οικιακά σκεύη.
Αν και προηγούμενες έρευνες έχουν αποκαλύψει βακτήρια και ένζυμα ικανά να καταστρέφουν τα πλαστικά απόβλητα, οι πλαστικοφάγοι θαλάσσιοι μύκητες είναι κάτι σπάνιο, με τον P.album να γίνεται τώρα το τέταρτο μέλος αυτής της ελίτ. Αλλά αυτό που κάνει αυτή την τελευταία ανακάλυψη τόσο συναρπαστική είναι ότι οι επιστήμονες κατάφεραν να ποσοτικοποιήσουν τον ρυθμό αποικοδόμησης.
Εργαστηριακά πειράματα δείχνουν ότι τα θαλάσσια απόβλητα πολυαιθυλενίου (PE) που εκτίθενται σε υπεριώδες φως διασπώνται και χρησιμοποιούνται ως πηγή ενέργειας από τον μύκητα με ρυθμό 0,044% ανά ημέρα.
“Στο εργαστήριο, ο P. album διασπά μόνο το PE που έχει εκτεθεί σε υπεριώδες φως τουλάχιστον για σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι στον ωκεανό, ο μύκητας μπορεί να αποικοδομήσει μόνο το πλαστικό που έχει επιπλεύσει αρχικά κοντά στην επιφάνεια”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Annika Vaksmaa. «Ήταν ήδη γνωστό ότι το υπεριώδες φως διασπά από μόνο του το πλαστικό μηχανικά, αλλά τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι διευκολύνει επίσης τη βιολογική διάσπαση του πλαστικού από τους θαλάσσιους μύκητες».
Ένα πιθανό αρνητικό στοιχείο εδώ είναι ότι ο μύκητας δεν φαίνεται να καταβροχθίζει μεγάλο μέρος του άνθρακα στο πολυαιθυλένιο κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά αντίθετα μετατρέπει το μεγαλύτερο μέρος του σε διοξείδιο του άνθρακα και αποβάλλει το αέριο του θερμοκηπίου. Αλλά η μικρή ποσότητα που παράγεται (αναφέρεται ότι είναι η ίδια με τη μικρή ποσότητα που απελευθερώνει ο άνθρωπος κατά την αναπνοή του) δεν θεωρείται από τους ερευνητές ότι προκαλεί ένα εντελώς νέο περιβαλλοντικό πρόβλημα. Η Vaksmaa υποδηλώνει ότι είναι πιθανό να υπάρχουν και άλλοι, ακόμα μη αναγνωρισμένοι, μύκητες που διασπούν τα πλαστικά στην επιφάνεια και κάτω από αυτήν.
Οι θαλάσσιοι μύκητες μπορούν να διασπάσουν πολύπλοκα υλικά που αποτελούνται από άνθρακα. Υπάρχουν πολυάριθμες ποσότητες θαλάσσιων μυκήτων, οπότε είναι πιθανό ότι εκτός από τα τέσσερα είδη που έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής, και άλλα είδη συμβάλλουν στην αποικοδόμηση του πλαστικού.
Εν τω μεταξύ, ο Οργανισμός Ocean Cleanup ανέφερε τον Απρίλιο ότι μέχρι στιγμής έχει απομακρύνει 10 εκατομμύρια κιλά θαλάσσιων σκουπιδιών από το Great Pacific Garbage Patch και από βασικούς ρυπογόνους ποταμούς σε όλο τον κόσμο από τότε που έκανε την πρώτη του ανάσυρση το 2019.
[via]
