Μείζων αναταραχή έχει προκληθεί στην ελληνική σχολική κοινότητα με αφορμή την εφαρμογή του νέου νόμου περί απαγόρευσης της χρήσης των κινητών τηλεφώνων από τους μαθητές για όσο διάστημα βρίσκονται στα σχολεία τους.
Η αναταραχή προέκυψε επειδή εφαρμόστηκε ο νόμος: μαθητές Γυμνασίου στον νομό Αχαϊας πήραν ωριαία και μονοήμερη αποβολή αντιστοίχως, επειδή παρέβησαν το νόμο.
Κατά τους γονείς τους όμως ο νόμος δεν έπρεπε να εφαρμοστεί. Έπρεπε να υπάρξουν, λένε, προειδοποιήσεις από τον καθηγητή, επιπλήξεις, πριν φτάσει ο διδάσκων “να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο” και να προχωρήσει στο αυστηρότατο και απάνθρωπο μέτρο της αποβολής.
Κοινώς, οι εκπαιδευτικοί έπρεπε να το πάνε “λάου-λάου”. Να εφαρμοστεί ο νόμος “πιλοτικά”: να δούμε πως θα πάει, σιγά σιγά, διότι πρέπει να ληφθούν υπ’όψιν οι ενστάσεις των γονέων.
Γονείς είναι αυτοί, και δικαίως ανησυχούν για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, για το “τραύμα” της αποβολής. Εξ ου και έθεσαν σειρά ερωτημάτων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού στην οποία κατήγγειλαν το περιστατικό.
“Γιατί δεν έγιναν σχετικές συστάσεις από την αρχή του έτους ότι θα γίνονται αποβολές χωρίς προηγούμενη ενημέρωση των γονέων;” “Τι είδους χρήση του κινητού έκανε ο μαθητής στην ώρα του μαθήματος, τηλεφώνημα, βιντεοσκόπηση, ηχητικό ή τίποτε εξ αυτών;”
Αμφισβητούν λοιπόν οι γονείς των τιμωρημένων μαθητών, ευθέως, τους εκπαιδευτικούς, την κρίση τους για την επιβολή ποινών αλλά και τον νόμο του κράτους. Και όλα αυτά, ενώ το μοντέλο της “αντιαυταρχικής εκπαίδευσης” το οποίο πρότεινε το σχολείο Σάμερχιλ της Αγγλίας, που είχε ιδρύσει ο παιδαγωγός Α. Σ Νηλ, και το οποίο είχε συζητηθεί πολύ και στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1970, έχει εγκαταλειφθεί. (Γιατί άραγε;)
Οι έλληνες γονείς που εξανίστανται δεν συνειδητοποιούν πόσο τυχεροί είναι, αφ’ ενός που έχουν το δικαίωμα να καταγγείλουν το σχολείο και αφ΄ ετέρου που δεν ζουν στις ΗΠΑ όπου από την αρχή του 2024 έχουν σημειωθεί 49 περιστατικά ένοπλης βίας σε σχολεία όπου έχουν σκοτωθεί 24 μαθητές και καθηγητές και έχουν τραυματιστεί άλλοι 65.
Στις ΗΠΑ οι ενστάσεις των γονέων και των εκπαιδευτικών αφορούν την απαγόρευση της οπλοκατοχής και της οπλοχρησίας στα σχολεία. Το πρόβλημα είναι τόσο έντονο που οι εταιρείες κατασκευής αλεξίσφαιρων αντικειμένων, ρούχων και επίπλων (θρανίων και άλλων) έχουν μπει στο παιχνίδι.
Οι New York Times αναφέρουν ότι όποιος γονιός θέλει, μπορεί να προμηθευτεί αλεξίσφαιρες κασετίνες για τα παιδιά τους, προς 185 δολάρια εκάστη, αλεξίσφαιρο φούτερ με κουκούλα, προς 450 δολάρια. Για ένα είδος αλεξίσφαιρου τοίχου της σχολικής αίθουσας οι τιμές ανεβαίνουν, φθάνουν τα 65000 δολάρια.
Στην Ελλάδα ευτυχώς οι μαθητές δεν θα αναγκαστούν ποτέ να γίνουν Τζέιμς Μποντ και να κυκλοφορούν με διάφορα τελευταίας τεχνολογίας όπλα και γκάτζετ για να προστατευτούν. Αντιστοίχως όμως ούτε οι καθηγητές τους μπορούν, ούτε οφείλουν, να γίνουν αστυνομικοί της Σκότλαντ Γιαρντ.
Αν το ελληνικό κράτος, η ελληνική κυβέρνηση, ο υπουργός Παιδείας δεν καλύψουν νομικά τους εκπαιδευτικούς ώστε να μπορούν να εφαρμόζουν απρόσκοπτα τη νομοθεσία για την προστασία των παιδιών και επιτρέπουν στους γονείς και τους ασκούντες την κηδεμονία των μαθητών, να παρεμβαίνουν και να κάνουν καταγγελίες μηνύσεις κ.ο.κ γιατί, επί της ουσίας, δεν συμφωνούν με την νομοθεσία, τότε δεν υπάρχει ελπίδα. Ούτε για την εφαρμογή των νόμων ούτε για τη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Σημείωση: Στο λύκειο του γιου μου, στο κέντρο της Αθήνας “έπεσε” προχθές αποβολή σε συμμαθητή του για χρήση κινητού στο σχολείο. Οι γονείς του δεν εγκάλεσαν ούτε τους καθηγητές ούτε το σχολείο.
