Για τον “Τίγρη”, η επιστροφή της ΑΕΚ στα πατρογονικά εδάφη της, υπήρξε σχέδιο και μάλιστα καταστρωμένο έστω σε διαφορετική μορφή, από το 2005. Τότε, η ίδια η κιτρινόμαυρη οικογένεια του έφραξε το δρόμο, μέσω των εκλογών της Ερασιτεχνικής. Εσωτερική ήταν η αντιπαλότητα και μαζί η δυσπιστία ότι όσα είχε βάλει στο νου του και είχε παρουσιάσει μέσω μακετών, γίνονταν για άλλους σκοπούς.
Η ιστορία αυτή μας αποδεικνύει σήμερα ότι ο Μελισσανίδης, αυτό είχε εξ αρχής κατά νου. Εκείνη λοιπόν η “αυτοκτονική” ημέρα, τον έβαλε για αρκετό καιρό στην άκρη, όμως δεν σκότωσε και την ιδέα του. Αντιθέτως, ατσάλωσε την πίστη του. Ήξερε ότι η ευκαιρία θα εμφανιστεί ξανά. Συνέβη όταν όλοι εκείνοι που τον εξανάγκασαν σε φυγή, είχαν πλέον πετάξει λευκή πετσέτα και η ΑΕΚ ζούσε την απόλυτη εξαθλίωση.
Οι επισκέψεις του στην “Αγιά Σοφιά”, είναι πλούσιες συναισθημάτων. Υπερηφάνεια, βλέποντας αυτό το θηρίο να ορθώνεται στην καρδιά της προσφυγικής γειτονιάς. Αγωνία, για να γίνονται όλα όπως πρέπει, δίχως άλλες καθυστερήσεις, χωρίς λάθη τα οποία θα κοστίσουν έστω και επιπλέον μία ημέρα καθυστέρησης. Αδημονία, με τη σκέψη στο μέλλον και στο πρώτο παιχνίδι της ομάδας στο νέο σπίτι της. Αυτό που κάθε ΑΕΚτζής ονειρεύεται και περιμένει να ζήσει. Όμως θα χωρούν εκεί μόνο 30.000 (και κάτι παραπάνω).
Το γήπεδο αποτελούσε το μόνιμο καημό του διοικητικού ηγέτη της ΑΕΚ, στόχο πρωταρχικό μεγαλύτερο όλων αλλά μαζί και αδιαπραγμάτευτο. Επιστέγασμα ονείρων, δημιούργημα προοπτικής, εφαλτήριο εκτόξευσης. Η “Αγιά Σοφιά” είναι το δικό του θαύμα, η περιουσία της ψυχής του χαρισμένη σε όλους τους ΑΕΚτζήδες της γης. Αλλά και σε όλους τους Έλληνες, καθώς πέραν μιας ποδοσφαιρικής έδρας, θα αποτελεί φάρο πολιτισμού όλης της χώρας.
“Θέλω να είναι κάτι παραπάνω από ένα γήπεδο. Να είναι ένα μνημείο αθλητισμού, πολιτισμού και ελληνισμού”, είπε στους συνεργάτες του και οι ιδέες άρχισαν να πέφτουν στο τραπέζι. Πέραν της ακατανίκητης επιθυμίας του να γίνει ο σημαιοφόρος της επιστροφής στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο “Τίγρης” έβαλε με το νου του να δημιουργήσει κάτι που δεν θα είχε προηγούμενο και το οποίο θα αποτελεί σε βάθος δεκαετιών (ή και αιώνων) πόλο έλξης για Έλληνες και ξένους επισκέπτες, ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζουν.
Κι όταν εκείνος θέλει κάτι, πάντα το πετυχαίνει. Έτσι μαζί με την “Αγιά Σοφιά” και τις πολεμίστρες της, αποφασίστηκε η ίδρυση των δύο μουσείων, εκείνο της ιστορίας της ΑΕΚ και αυτό του προσφυγικού ελληνισμού, με το κωδικό όνομα “κιβωτός της ρωμιοσύνης”, για τα οποία έχετε διαβάσει αναλυτικά στο Sport24.gr. Τα παρακολουθεί όλα να ορθώνονται μπροστά του και ξέρει ότι αυτό που φτιάχνεται, είναι ότι σπουδαιότερο από οτιδήποτε άλλο έχει γίνει αυτήν την ομάδα ιστορικά, μετά την ίδια την ίδρυσή της.
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
ΑΕΚ: Εξτρέμ “σαΐτα” για την Αγιά Σοφιά θέλει ο Ίβιτς
