Ο αγώνας για τον εξηλεκτρισμό της βιομηχανίας αυτοκινήτου έχει ξεκινήσει και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δεν βρισκόμαστε ούτε καν στο πρώτο ημίχρονο. Οι “παίκτες” κάνουν τις πρώτες αναγνωριστικές κινήσεις και εκδηλώνουν τις πρώτες επιθετικές ενέργειες αλλά ακόμα δεν έχουν φανεί οι πραγματικές απαιτήσεις του αγώνα. Μία έρευνα που έκαναν οι καθηγητές Lawrence M. Cathles και Adam C. Simon όμως, μας προσφέρει μία ενδιαφέρουσα αν και κάπως ανησυχητική ματιά στα ενδότερα ενός ενδεχόμενου προβλήματος το οποίο σχετίζεται με την εξόρυξη μίας βασικότατης πρώτης ύλης και αν αυτή θα είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες ολόκληρου του κόσμου όταν η ηλεκτροκίνηση εκδημοκρατιστεί πραγματικά.
Ο λόγος για τον χαλκό που μαζί με το κοβάλτιο, τον γραφίτη, το λίθιο και το νικέλιο μεταξύ άλλων είναι εξαιρετικά σημαντικά. Ο χαλκός είναι σημαντικός για όλα τα αυτοκίνητα ανεξαρτήτως καυσίμου που καταναλώνουν δεδομένου ότι σύμφωνα με μελέτες για την παραγωγή ενός βενζινοκίνητου οχήματος χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο περί τα 24 κιλά, αλλά όταν μιλάμε για ένα αμιγώς ηλεκτρικό, η ποσότητα εκτινάσσεται στα 60 κιλά. Λογικό καθώς ο χαλκός χρειάζεται στους ηλεκτροκινητήρες, τις μπαταρίες, τα inverters και την καλωδίωση βεβαίως ενώ απαραίτητος είναι ακόμα και για τις υποδομές φόρτισης.
“Ο χαλκός είναι ένα ορυκτό θεμελιώδες για το μέλλον καθώς είναι εκ των ουκ άνευ για την παραγωγή ηλεκτρισμού, την διανομή και την αποθήκευση του. Η διαθεσιμότητα του και η ζήτηση καθορίζουν τον ρυθμό του εξηλεκτρισμού που είναι θεμελιώδης στην τρέχουσα κλιματική πολιτική.”
Γράφει η έρευνα για να περιγράψει το εξής απλό: οι φιλοδοξίες της βιομηχανίας αυτοκινήτου αλλά και των κυβερνήσεων βασίζονται στην διαθεσιμότητα (και κατά συνέπεια την τιμή) των πρώτων υλών και ο χαλκός είναι προσκήνιο με τους ερευνητές να αναφέρουν τους προβληματισμούς τους αναφορικά με την προέλευση της επιπλέον ποσότητας που θα χρειαστεί στο μέλλον. Αρκεί να αναλογιστούμε από τα 224 αποθέματα χαλκού που έχουν ανακαλυφθεί από το 1990, μόλις 16 ανακαλύφθηκαν την τελευταία δεκαετία ενώ ακόμα και να ανακαλυφθεί κάποιο νέο απόθεμα, θα πρέπει να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες άδειες και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, πόσο μάλλον δεδομένο.
“Μακροπρόθεσμα είναι η εξερεύνηση για χαλκό και η εξέλιξη ορυχείων είναι σημαντική και πρέπει να ενθαρρύνεται ήδη από τώρα. Η Ευρώπη και οι Η.Π.Α. θα πρέπει να δείξουν στις περιοχές τους ότι μπορεί να γίνει εξόρυξη με υπεύθυνο τρόπο και κατά συνέπεια, να αποδείξουν ότι θεωρούν την εξόρυξη σημαντική και ότι είναι διατεθειμένες να κάνουν αυτό που τους αναλογεί.”
Το συμπέρασμα, αυτονόητο αν με ρωτάς, είναι ότι οι κατασκευαστές και οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αναθεωρήσουν τα πλάνα τους λαμβάνοντας υπόψιν μία πιο ρεαλιστική διαθεσιμότητα πρώτων υλών και αντί να στοχεύουν στον πλήρη εξηλεκτρισμό τους μέχρι το 2035, να μειώσουν τις προσδοκίες τους με την δέσμευση για την παραγωγή και πώληση αποκλειστικά υβριδικών οχημάτων μέχρι το 2035. Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο αντίκτυπος των υβριδικών οχημάτων στην μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την αστική μόλυνση δεν είναι καθόλου αμελητέος και η πιθανότητα επάρκειας των υπαρχόντων αποθεμάτων χαλκού είναι σημαντικά μεγαλύτερη. Προφανώς δεν είναι η τέλεια λύση αλλά ως πρώτο βήμα δεν είναι καθόλου κακό. Έτσι θα δώσουμε χρόνο και στους επιστήμονες να εξελίξουν νέες τεχνολογίες και νέες εναλλακτικές με τον απώτερο στόχο να παραμένει η δραστική μείωση των εκπομπών ρύπων.
