Δίχως ανθρώπινα αισθήματαμε όλα τα προτερήματά μου σε αναστολήχωρίς καν το ελάττωμα που μου αποδίδουνΞένος και προς το αόρατο μέρος του εαυτού μουμε τη μάνα μου ξεχασμένη στο άσυλοκαι την Ελλάδα στα χέρια του πρώτου τυχόντακαταφθάνω ενώ έπομαι από την πίσω πόρταπου πρόβλεψαν για τον προμηθευτήκρατώντας άδειο το κέραςτης Αμάλθειαςστερημένης για πάντα από το άλφα τηςάτεκνης και φτωχής στα παραμάγαζα του Κρόνουαριθμημένης στον αστεροειδή τηςφάρσα για τα Αμερικανάκιαπου τριγυρνούν στα σπίτιαμε μια πληγωμένη κολοκύθαστους ρυθμούς του Χάλογουιν
Πώς να με δεχθεί στην Κόλαση ο Δάντηςσκιά —in ginocchio— πεσμένη;Και ποιός, για λόγου μου, θα αποτάξει τον Σατανά πουμε εορτάζει κάθε μέρασαν σε ταινία του Κάρπεντερ;Οι μασκαράδες μου καραδοκούνΟ πιο τρανός από ένα παράθυρο ειδοποιεί:Il Papa mori(λακωνισμός — αλλά πώς αναγγέλλειςτον θάνατο ενός πόρνου Θεού;)
*Από την ποιητική συλλογή: » (Σαν) ποίημα», εκδόσεις Περισπωμένη, Αύγουστος 2022.
Η νέα κανονικότητα της κλιματικής καταστροφής
Ακολουθήστε στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
Ειδήσεις
ΠΗΓΗ
