Παλαιότερα, η τσίχλα παρασκευαζόταν από τον μασώμενο χυμό του δέντρου Sapodilla. Αλλά στις μέρες μας, μασάμε κάτι διαφορετικό.
Το BBC Science Focus αναφέρει ότι οι περισσότερες εταιρείες χρησιμοποιούν πλέον μια ουσία που ονομάζεται πολυισοβουτυλένιο για την παρασκευή τσίχλας. Αυτό είναι το κύριο συστατικό του καουτσούκ βουτυλίου, αυτό που χρησιμοποιείται συχνά στην κατασκευή εσωτερικών σωλήνων.
«Το πολυισοβουτυλένιο αναμιγνύεται με πλαστικοποιητές και υλικά – όλα τρόφιμα – για να γίνει το μείγμα τσίχλας μασώμενο», εξηγεί. «Η επιτυχία της τσίχλας και του πολυισοβουτυλενίου έγκειται εν μέρει στο στενό εύρος θερμοκρασιών στο οποίο μαλακώνουν τα υλικά. Έτσι, ένα υλικό που είναι σταθερό και εύκολο στη μορφοποίηση γίνεται μαλακό και εύπλαστο στη ζεστασιά του στόματος».
Αν είστε περισσότερο υπέρ του φυσικού, βιολογικού τρόπου ζωής, δεν είναι όλες οι τσίχλες φτιαγμένες με τεχνητές ουσίες όπως αυτή, καθώς μερικές φορές φτιάχνονται με chicle – χυμό δέντρου.
Και οι επιστήμονες έχουν όπως φαίνεται εξετάσει επίσης τη χρήση της ζεΐνης καλαμποκιού για να φτιάξουν αυτό το απαραίτητο μασώμενο μέρος της τσίχλας.
Αλλά μην ξεχνάμε και το φόβο που υπάρχει ανέκαθεν για τον κίνδυνο κατάποσής της, μολονότι οι φήμες ότι συσσωρεύεται στο στομάχι σας έχουν διαψευστεί.
Διότι τα πράγματα στο στομάχι σας παίρνουν την πορεία τους, είτε έχουν διασπαστεί από το οξύ είτε όχι. Ομοίως και η τσίχλα συνεχίζει την πορεία της κατά μήκος της πεπτικής σας οδού. Οπότε τελικά θα καταλήξετε να την αποβάλλετε.
